Search among Hans-Georg Kaiser's articles

Nasredino Bovo konscias pri sia kulpo Iutage bovo rompŝtele iris en la legoman ĝardenon de Hoĝao kaj komencis formanĝi ĉiujn plantojn. Vidante tion, Hoĝao fariĝis tre

Nasredino Malnova vinagro Iutage venis amiko al Hoĝao kaj diris al li: „Mi aŭdis, ke vi havas vinagron, kiu estas kvardekjara. Ĉu mi povas ricevi iom de la vinagro?“ „Tute certe ne“, respondis Hoĝao, „se mi ĉiam estus fordoninta iom de ĝi,

Nasredino Nun iu alia zorgu pri li Reĝo Timur havis tre malbonan kutimon. Pri kiu ajn li ĉagreniĝis en nokta sonĝo, tiun li ordonis senkapigi je la sekva tago. Aŭdante pri la aĉa kutimo de la reĝo, Hoĝao ektimis kaj volis forlasi

Nasredino Al kiu vi fidas? Iutage amiko vizitis Hoĝaon kaj diris: „Hoĝao, ĉu vi povas pruntedoni vian azenon al mi?“ „Mi tre bedaŭras“, respondis Hoĝao, „sed mi pruntedonis ĝin jam al alia.“ Kiam li diris tion, la azeno komenci

Nasredino Kies servisto mi do estas Hoĝao fariĝis tre intima amiko de la reĝo. Liaj saĝaj kaj humurplenaj rimarkoj faris el li eruditan instruiston de la reĝo. Iun tagon la reĝo estis tre malsata. La estro de la palaca kortumo preparis manĝaĵon

Nasredino Por ke neniu povu ŝteli ĝin Iutage Hoĝao iris je la frua frumateno en sian ĝardenon kaj plantis kelkajn fragojn. Kiam vesperiĝis, li elŝiris ilin kaj portis la plantojn en la domon. Lia edzino demandis lin: „Hoĝao, kial vi

Hans-Georg Kaiser Pri mi Mi estas, laŭ mia nomo, Cezar, sed dubas pri mi mem dum la far'. Mi naĝis tra merdo, tra malver'. Mi cerbumis, ŝvebis for de l' ter'. El kapo mia fluas torent', ja belo eĉ, sed ankaŭ nur vent'. Pro embaraso mi verkis