Keyword: rakonto

Endre Toth Türen "Ist schon ausverkauft", sagte die Kellnerin, "bestelle lieber einen Bureschano: der Preis ist der gleiche, aber er ist keineswegs schlechter als der andere." Sie hieß Resi: ein Weib mit strammen Beinen, ziemlich hässlich. Irgendwann besuchten sie zusammen die Schule. "Gut, dann hole also einen Schoppen von diesem", sagte der Mann. Er stützte sich mit den Ellenbogen auf den Tisch und beobachtete die zwei Türen auf der anderen Seite. Über der ersten war in Deut…

Endre Toth Im Herbst Ja, ja. Die Bahnschranke mit der ewig rot leuchtenden Ampel, die immer wieder bitter aufheulenden Winde und der hartnäckige Regen – nur sie sind mir geblieben. Im Frühling hatte man mir in Aussicht gestellt, mich im Juni in den Urlaub zu schicken, und der Juni kam. "Was denkst du dir?", sagten sie. "Mitten in der größten Arbeit? Ganz unmöglich! Überflüssig auch nur darüber zu reden." Na, dann hoffte ich, dass es eventuell im August würde. Doch da war es wieder n…

Endre Toth Hortenburg Es geht ihm auf die Nerven, das Knacken hinter seinem Rücken. Er hat schon versucht nachzusehen, was es war, doch vergeblich bemühte er sich. Er konnte seinen Hals nicht so weit wenden. Was ist es? Vergeblich zog er auch an den Rädern des Rollstuhles. Bestimmt haben sie sich zwischen den Kieselsteinen festgeklemmt, und er ist nicht in der Lage, sie auch nur zu bewegen. Er hört damit auf sich abzumühen. Sarah sagte vor Kurzem, dass die Flecke auf den Ärmeln des…

Endre Toth Die Grotte Herr Don bemerkte ein gedämpftes Licht. Er wusste nicht, ob es aus der Außenwelt hereindrang und damit auf das Ende des Grottenganges hinwies, oder ob das Licht nur die Augen täuschte. Aber als er sich näherte wurde ihm klar: das Licht kam aus einer Seitenhöhle. Ein hagerer Mann saß dort auf dem Fußboden mit übereinander geschlagenen Beinen und starrte auf die Flamme einer Kerze, die fast heruntergebrannt war. Herr Don freute sich und auch wieder nicht. Vielleicht we…

Hildegard Raŝ Venĝo de l' majskarabo Oni priŝprucis per veneno ĉion je tiu tago: la arbustojn, la florbedojn, la legomĝardenon, ja, eĉ la arbojn. Ĉiuj fi-insektoj estu neniigataj. Ja ne permeseblis, ke sur la floroj de la valorplenaj rozoj svarmu laŭsoj, ke la vermoj prironĝu ĉiujn foliajn randojn, kaj, ke la majskaraboj damaĝu la foliaron de la kaŝtanarboj. Sekvatage tio tiel iris plu. Oni ŝprucigis venenon pro ĉiuj eblaj kaj neeblaj malsanoj aŭ certaj plaguloj, tio dev…

Czeslaw Ostankowicz CELSTACIO rakonto el "Paŝoj al plena posedo" La stacieto estis malgranda kaj sufokaera. Sur la muroj enuis landkonigaj afiŝoj. La horloĝo malfunkciis. Ĝin strekis kruce gluitaj gazetstrioj. Sur la rando de apertita fenestro dormetis kato de fervojisto. Malantaŭ la kasa giĉeto homo suferis pro varmego. Li rekonsciiĝis nur je la voĉo de pasaĝero.…

Günter Kunert Centra stacidomo Je suneca mateno certa persono malkovras interne de sia loĝejo oficialan skribaĵon: ĝi kuŝas sur la matenmanĝa tablo apud la taso. Kial ĝi venis tien, ne estas certa. Apenaŭ malfermite, ĝi atakas la leganton per postulo: Ordonas la oficiala skribaĵo sur griza ĉifoneca papero: Je la 5-a de novembro en la aktuala jaro matene je la oka vi devas aperi en la sinjora necesejo de la centra stacidomo pro via ekzekuto, Por vi estas antaŭvi…

Endre Toth Die Steinsäge Diese verfluchte Steinsäge ist an allem schuld. Der Schwarzhaarige saß hinter dem Schreibtisch. Er hatte ein offenes Wams an und blätterte in Schriftstücken. Er nahm meine Anwesenheit kaum wahr, fingerte an seinem goldenen Stift herum und schrieb ab und zu etwas. Plötzlich hob er den Kopf und sah zu mir herüber, zerstreut, lange Zeit. "Leider wird das schwierig... nun ja, schwierig", sagte er und entspannte mit den Fingern seinen Hals. "Was soll ich sagen? S…

http://hansgeorgkaisergedichte.blogspot.de/2013/04/endre-toth-der-radfahrer-der-den-weg.html Endre Toth LAPPAR, DER ANTICHRIST Esperanto- Erzählungen INHALT Lappar, der Antichrist Herr Don Die Grotte Meide die Sonne! Türen Fiebertraum Die Steinsäge Der Tabakverkäufer Der Radfahrer, der den Weg verlor Wie Tannen Hortenburg Im Herbst Der g…

Rakonto el Ĉinio La fantomo en la gastejo Malmultajn kilometrojn for de la ĉefurbo de la distrikto Yang-hsin troviĝis gastejo, kiun mastrumis olda viro kaj ties filo. Je iu vespero frapis kvar vojaĝantoj la pordon, kiuj tie volis pasigi la nokton. Ĉar ĉiuj litoj estis okupitaj, la gastejestro komence rifuzis ilin. La fremduloj, kiuj estis ĝismorte lacaj kaj elĉerpitaj, petis lin tamen tiel insiste havigi tranoktejon al ili, ke li fine cedis kaj diris: "Se vi ne es…

Hans-Georg Kaiser La estonta magiisto En la subdistrikta kabineto por kulturlaboro de la provincurbo Altenburg sidis tri inaj kaj du viraj kunlaborantoj ĉirkaŭ la kunsida tablo. La Germana Demokratia Respubliko ankoraŭ ekzistis, kaj neniu el ili, eĉ ne la plej aŭdaca, iam serioze pensis pri tio, ke tio povus ŝanĝiĝi iam. Ili havis notblokojn antaŭ si kaj aŭskultis atente, kion la ĉefino Sonja Vesperruĝa antaŭlegas el la gazeto „Nova Germanio“. Temis pri la tielnomataj „devizodeliktoj“ de…

Miĥail Sosĉenko La bovino en la helico Grigori Kosonosov, la gardisto de la aviadista lernejo, por forpermeso estis veturonta en sian hejman vilaĝon. „Nu, kio estas, kamarado Kosonosov“, diris la kolegoj ĉe la adiaŭo, „ĉar vi do veturos tien, vi ja ankaŭ eble iom povus agiti tie en la vilaĝo, ĉu?“ Diru al la kamparanetoj: „Ĉu tiel aŭ ĉu tiel, la aviado evoluiĝas ĉe ni... Eble ili kunkolektos iom da mono por nova aviadilo!“ „Pri tio vi povas esti certaj“, respondis Kosonosov, „mi ja…

"Dum la hela tago ĝi estas infanece facila rigardi sobre kaj nesentimentale la aferojn. Nokte tio estas tute alia." (Ernest Hemingway) Ernest Hemingway Pura, bone iluminata ejo Estis malfrue kaj ĉiuj forlasis la kafejon, krom olda viro, kiu sidas en la ombro ĵetata de la folioj de arbo. En la hela tago la strato estis plena de polvo, sed en la noktoj la roso tenas la polvon surtere. La olda viro ŝatas sidi tie malfrue, ĉar li estas surda, kaj nun en la nokto estas kviete, kaj…

Hildegard Rasch Ribelo Matene la tago ankoraŭ similis al ĉiuj aliaj, gis ĝi tute subite ŝanĝiĝis ĉirkaŭ tagmezo. Tio komenciĝis en la aŭtotrafiko. Estis denove trafika ŝtopiĝo, tio ĉirkaŭ tagmezo estus sufiĉe normala, sed tio kio poste okazis, estis moko de ĉiu kutimo. Oni imagu tion, ĉiuj veturiloj subite retroveturis kaj moviĝis kvazaŭ sur glacio tien kaj tien. La hupoj ekfunkciis per si mem, la lumoj trembrilis, pneŭmatikoj diskrevis unu post la alia, ĉiuj kapotoj m…

Robert Walser Arbaro Trapenetrite de diversaj sensoj, mi malrapide supreniris sur rokeca pado en la arbaron, kiu kvazaŭ paŝis al mi, kiel profunde verda nepenetrebla enigmo. Ĝi estis kvieta kaj tamen ŝajnis al mi, kvazaŭ ĝi moviĝas kaj proksimiĝas renkonte al mi kun ĉiuj siaj belaĵoj. Estis vespero, kaj laŭ mia rememoro la aero plenigis sin kun dolĉa melodia frido. La ĉielo ĵetis orajn ardantajn brilojn en la densan arbaron, kaj la herboj odoris tre nekutime. La odoro de la arbara…

Hans-Georg Kaiser Klaus Ni estis tri junuloj, kiuj serĉas ie post la horizonto la ĝustan vojon. Tamara, Udo kaj mi mem, oni nomis min tiam Hagen Hirte. Ŝerce ili diris pri mi, ke mi estas iom simila al Hagen el Tronje. Certe nur pro tio, ĉar ni ĉiuj ĵus legis la Kanton de la Nibelungoj en prozo. Ni sidas jam dum kvin minutoj triope ĉe la stratrando de bone flegata eta parko de iu urbeto. La domoj sur la alia stratflanko aspektas ĉiuj neoklasikismaj. Ili bezonus novan farbon, sed ili…

Hans-Georg Kaiser Kvazaŭ revenus la malbono La geedzoj Ruth kaj Udo Vager ekskursis kun sia ruĝa antikva Citroen, kiu inter kampoj kaj en arbaroj bonege uzeblis. Sur kampvojo ne tre malproksime de iuj vilaĝoj ili neatendite haltis pro paneo, estis jam post noktomezo. Sinjoro Vager serĉis la kaŭzon de la difekto, sed ne trovis ion. Ĉar la vojo sur neniu mapo troveblis, ili eĉ ne sciis precize, kie ili estas. Sed, kiam ili ĉirkaŭrigardis pro domo, helpis fortuno. Pli proksime ol cent…

Hans-Georg Kaiser Dua Hitler Estas ankoraŭ kelkaj minutoj ĝis la enlaso en la kinejon, sed ne multaj venis. La fundamentoj de la urbo ektremas. Regas la militistoj. Perforto flirtas en la stratoj. De tempo al tempo oni aŭdas pafojn. Mortiga taĉmento rastas la urbokvartalojn. Kaj la tribuno, sur kiu ankoraŭ hieraŭ parolis fanatika kolonelo, transformiĝis en tribunalon. La sama kolonelo nun tie mortkondamnas. Ankaŭ la homoj ektremas. Komprenas nur malmultaj, kio okazis. La ra…