Hans-Georg Kaiser's photos with the keyword: Hikmet

fotis Cezar Nâzım Hikmet Donkiĥoto Kavaliro, vir' kun juna kor', restis kvindek jarojn prudentulo, ĝis la tago venis de l' postulo, ke por vero agu li de l' hor', por justec' kaj bel'. Kontraŭ stult' gigantan, rekte do trotante, rajdas li sur l' dorso de l' skeleto de l' tragikkuraĝa Rocinante. Se la koro pezas pro sopiro, se ĝi brulas, nek vent' nek neĝ' nek veoj povas helpi vin, ho, Donkiĥoto, nur atakoj kontraŭ ventomuelejoj. Prave, Dulcinea ja plej belas! Kriu do al komercistoj ĝin. Se malam' vin batas, vipas, mokas, ja nenio rompos vin. Nevenkeblas la soif' de l' koro. Kaj el peza pelv', mucida tero kreskas via fajro, ke en flamfavoro Dulcinea brilu pro fiero. tradukis Cezar laŭ suba germana traduko Nâzım Hikmet Don Quichote Ritter, dem die Jugend nie entglitt, fünfzig Jahre schlug sein Herz vernünftig, bis ein Tag ihn mitriss, dass er künftig für die Wahrheit, für die Schönheit stritt, für Gerechtigkeit. Gegen dumme Riesen trabt ins Unbekannte Don Quichote auf dem schmalen Rücken seiner tragisch-tapfren Rosinante. Wenn ein Herz von großer Sehnsucht schwer ist, wenn es brennt, so kann' s kein Schnee, kein Wind kühlen; nichts bleibt dir zu tun, mein Don Quichote, als Attacke reiten gegen Windmühlen. Recht so: Dulcinea ist die Schönste! Rechts so, schrei's den Krämern ins Gesicht Mag ihr Hass dich schlagen, quälen, höhnen, Du bist der, den keiner bricht. Unbesiegbar ist der Durst des Herzens. Und aus schwerer Schale, dumpfer Erde, immer höher flammst Du, dass in Deiner Flamme Dulcinea immer schöner werde. http://www.cezarpoemtradukoj.cezarpoezio.de/48.html

fotis Cezar Nâzim Hikmet Denizin üstünde ala bulut Denizin üstünde ala bulut Yüzünde gümüs gemi Içinde sari balik Dibinde mavi yosun Kiyida bir çiplak adam Durmus düsünür Bulut mu olsam? Gemi mi yoksa? Balik mi olsam? Yosun mu yoksa? Ne o, ne o, ne o Deniz olunmali, oglum! Bulutuyla, Gemisiyle, Baligiyla, Yosunuyla Nâzim Hikmet Über dem Meer die bunte Wolke Über dem Meer die bunte Wolke Darauf das silberne Schiff Darinnen der gelbe Fisch In der Tiefe blauer Tang An der Küste ein nackter Mann Der steht da und überlegt Soll ich die Wolke sein? Oder das Schiff? Oder der Fisch? Oder vielleicht der Tang? Weder noch! Das Meer musst du sein, mein Sohn! Mit seiner Wolke, Mit seinem Schiff, Mit seinem Fisch, Mit seinem Tang (Übersetzung: Rana Talu) Nâzim Hikmet Super la maro la bunta nubo Super la maro la bunta nubo Sur tio la arĝenta ŝipo En ĝi la flava fiŝo En la profundo blua fuko Borde nuda viro Li staras tie kaj pripensas Ĉu mi estu la nubo? Ĉu la ŝipo? Ĉu la fiŝo? Ĉu eble la fuko? Nek nek! La maro vi devas esti, filo mia! Kun ĝia nubo, Kun ĝia ŝipo, Kun ĝia fiŝo, Kun ĝia fuko tradukis Donjo & Cezar

www.ipernity.com/blog/cezar/138795

fotis Cezar Nâzım Hikmet (originalo) yasamak Yasamak bir agac gibi, tek ve hür, Ve bir orman gibi kardescesine, Bu bizim Hasretimiz! Nâzım Hikmet Vivo Vivo kiel arbo unuope kaj libere kaj frate kiel arbaro, tio estas nia sopiro! tradukis Cezar laŭ la suba traduko de Rana Talu Nâzım Hikmet Leben Leben wie ein Baum einzeln und frei und brüderlich wie ein Wald, das ist unsere Sehnsucht! Übersetzung: Rana Talu Wie ein Baum und dabei brüderlich wie ein Wald, diese Sehnsucht ist alt. übertragen von Hannes Wader Cezar Vivo (laŭ poemo de Nâzım Hikmet) I Kiel arbo vivi, en solec' masivi. Tute en libero firme sur la tero. II Vivi en frataro kiel la arbaro, estas homsopiro, cel' kaj eliksiro. PS: Sufiĉe libera reverka versio de la originala teksto.

fotis Cezar Nâzım Hikmet (originalo) yasamak Yasamak bir agac gibi, tek ve hür, Ve bir orman gibi kardescesine, Bu bizim Hasretimiz! Nâzım Hikmet Vivo Vivo kiel arbo unuope kaj libere kaj frate kiel arbaro, tio estas nia sopiro! tradukis Cezar laŭ la suba traduko de Rana Talu Nâzım Hikmet Leben Leben wie ein Baum einzeln und frei und brüderlich wie ein Wald, das ist unsere Sehnsucht! Übersetzung: Rana Talu Wie ein Baum und dabei brüderlich wie ein Wald, diese Sehnsucht ist alt. übertragen von Hannes Wader Cezar Vivo (laŭ poemo de Nâzım Hikmet) I Kiel arbo vivi, en solec' masivi. Tute en libero firme sur la tero. II Vivi en frataro kiel la arbaro, estas homsopiro, cel' kaj eliksiro. PS: Sufiĉe libera reverka versio de la originala teksto.

fotis Cezar Nâzim Hikmet Kiam Vera vekiĝas La seĝoj dormas starante, tiel ankaŭ la tablo, la tapiŝo sterniĝis kaj dormas sur la dorso, giaj ornamentoj kunfermis la foliojn, dormas la spegulo, la okuloj de la fenestroj estas firme fermitaj, la balkono dormas kun pendantaj kruroj, sur la transa tegmento dormas la kamentuboj, la akacioj dormas ĉe la rando de l' strato, kun stelo sur la brusto dormas la nubo, interne en la domo kaj ekstere en la lignotabula kabaneto dormas ankaŭ la lumo. Subite vi vekiĝas, rozo mia. La seĝoj vekiĝas kaj metas kruron antaŭ la alian, pro tio vekiĝis la tablo, la tapiŝo vekiĝas kaj malfermas la foliojn de siaj ornamentoj, friska kiel lago en la fruo vekiĝas la spegulo, la fenestroj malfermas siajn grandajn bluajn okulojn, vekiĝas la balkono, ĝi kuntiras la krurojn, sur la transa tegmento vekiĝas la kamentuboj, en la akacioj trilas ĉe la rando de l' strato, la nubo vekiĝas kaj lasas fali sian stelon en nian ĉambron, interne kaj ekstere vekiĝas la lumo, kaj ĝi rigardas vin, viajn nudajn koksojn, viajn blankajn gambojn, vian hararon. Pliaj poemoj de Hikmet: http://www.cezarpoemtradukoj.cezarpoezio.de/47.html

fotis Cezar Nazim Hikmet 24-a de SEPTEMBRO en la jaro 1945 La plej belan el ĉiuj maroj ni ankoraŭ ne vidis. La plej bela infano ankoraŭ ne estis naskita. Niaj plej belaj tagoj ankoraŭ ne venis. Kaj la plej belan vorton, kiun mi volis diri al vi, mi ankoraŭ ne diris. PS: laŭ germana traduko el la turka, kiun faris Bernd Jentzsch

skanis Cezar