Paul Nougé
Ĉeesto

La ĝardeno apogas sin kontraŭ la fenestro per sia odoranta abundo. La nokto venas delikate, por apogi sin al la ĝardeno.
Manjo (ŝi sidas ĉe la fenestro) malfermas iom
sian robon, ŝiaj ŝultroj nudiĝas.
Ŝi atendas ĉe la turnokurbiĝo de l' nokto.
Ŝi atendas. Ŝi movas fingron lante
laŭ siaj lipoj. Ŝiaj fingroj sur ŝiaj
lipoj faras la silentosignon.
Ŝi atendas. Ŝi tuŝe movas siajn fingrojn
laŭ la hararo, trans la brakojn nudajn.
Ŝi tenas la okulojn malfermitaj al la koro de l' nokto.
Kaj cedante la ĝardeno retiriĝas nerimarkeble,
forlasas la fenestron, tiel, kiel la nokto
tenere disiĝas de la ĝardeno.
Iom da matena ruĝo kolorigas ja la muron,
la fenestron, la tutan inon, kiu apogas sin
al la mateno.

trad. Hans-Georg Kaiser

 Paul Nougé
Anwesenheit
Der Garten lehnt ans Fenster seine duftende Fülle.
Die Nacht kommt sanft, sich an den Garten zu lehnen.
Maire (sie sitzt am Fenster) öffnet ein wenig
ihr Kleid, ihre Schultern entblößen sich.
Sie wartet an der Biegung der Nacht.
Sie wartet. Fährt mit einem Finger sich leicht
übers Haar, über die Arme, die nackt sind.
Hält die Augen geöffnet auf das Herz der Nacht.
Und der Garten weicht unmerklich zurück,
verläßt das Fenster, so wie die Nacht sich
zärtlich vom Garten trennt.
Denn ein wenig Morgenröte färbt die Mauer,
das Fenster, die ganze Frau an den
Morgen gelehnt.


https://cezartradukoj.blogspot.com/