Search among Milokula Kato's articles

Mi subite rememoris ŝin. Dekkvin jaroj pasis ekde nia konatiĝo. Estis tre bonkora kaj sincera, kvankam iomete malmolmaniera virino. Ŝi nomiĝis Nataŝa kaj devenis de la antikva rusa urbo Samara. Ŝi revenis en mian memoron pro sia nekutima laboro. Ŝi

POSTIRANTOJ legendo Jam pluan jaron ni sencede postiris lin. La malsato kaj laceco postrampis nin, bildiĝante en niaj spurfosetoj, super kiuj jam tiom da fojoj leviĝis kaj malleviĝis la lumigiloj. Multaj volis deturniĝi de la pado, forkuri, ne plu

Mi havas nun bonan, simplan kaj senpagan poŝtadreson! Rimarkindas, ke kiam mi petis ĉies konsilon, neniu respondis al mi. Jes ja, Esperanto estas internaciiiiiia lingvo kun interhelpeeeeema komunumo. Do mia retadreso jenas: milokula_kato

Jes, ankaŭ mi komence ne kredis, tamen... Do iu skanis la tuton... Aŭ eĉ rabakiris la porpresejan dosieron kaj jen dishavigas. Jes ja, la aŭtora rajto kaj tiel plu. Ĉu regata de anarkiistoj SAT procesos? Legu plu: bit.ly/9dj78g

Ke ĉilea poeto Pablo Neruda ĉiam skribis per verda inko, ĉar verdo estis por li koloro de la espero. (Interparenteze: elstara poeto, tamen home malpli elstara, por ne diri plion). Ke Stalin provis lerni Esperanton en la malliberejo de Baku. Li provis