Mi subite rememoris ŝin. Dekkvin jaroj pasis ekde nia konatiĝo.

Estis tre bonkora kaj sincera, kvankam iomete malmolmaniera virino. Ŝi nomiĝis Nataŝa kaj devenis de la antikva rusa urbo Samara.

Ŝi revenis en mian memoron pro sia nekutima laboro. Ŝi estis kemiistino kaj esplore disvolvadis eksplodilojn. Ŝia tasko estis krei plej efikajn eksplodigilojn, t.e. tiajn kiuj pezus malmulte sed kapablus detrui plej eble multon.

Kompreneble Nataŝa ne estis memdungitino, t.e. memstara entreprenistino. Ŝia laborejeto apartenis al iu geologia esplorejo.

Sed jen strangaĵo: ŝi konis preskaŭ neniun el tiuj, kiuj devus gvidi ŝian laboron, esti ŝiaj estroj. Eĉ pli strange: ŝi ne rajtis priparoli sian laboron kun siaj oficialaj plialtranguloj.

Ĉar... ŝia laborejeto apartenis tute ne al al tiu geologia esplorinstituto, sed... al KGB.

Kaj la organizo, kies tasko devUs esti evitigi esplodojn, jen tamen disvolvadis pli kaj pli potencajn esplodigilojn. Kiucele do?

Ne sekretas ja, nek kaŝeblas, ke KGB subtenadis la tutmondan terorismon kaj havigadis armilojn kaj esplodigilojn al la teroristoj. Dum la postStalina epoko tiun subtenon gvidis la estro de KGB Jurij Andropov eo.wikipedia.org/wiki/Jurij_Andropov kaj pli kaŝe, la estrarano de la KP USSR Boris Ponomarjov en.wikipedia.org/wiki/Boris_Ponomarev (pri ĉi-lasta detale artikolis Litova Stelo).

Kiam mi konatiĝis kun Nataŝa, ŝi jam delonge ne estis laboranta en sia esplodilesplorejo... Ŝi ne plu loĝis en Ruslando.

Kie estas la esplodiloj kiujn ŝi produktis kun siaj kolegoj? Kie estas ŝiaj paperformaj raportoj pri la esplor- kaj elprovrezultoj?

KGB kreadis potencajn ilojn de la morto... Kaj jen oni aŭdas ilian tondron. En la metrostacio Lubjanka, kelkdekon da metroj sub kaj for de la figlora domegaro, kie loĝas KGB, novnome: FSB.

Oni semis la morton kaj havigadis bombojn al la palestinanoj. Kaj jen oni rikoltas la morton apud sia demonejo en la urbokoro de Moskvo.