Belega poemo de Kálmán Kalocsay ( = Kolomano)...

Tre bela kaj kortuŝa Dankon Mikelo.

Koran dankon pro via vizito kaj ankaŭ pro via rimarko, kara amikino Margit. Mi ĵus korektis la ortografion de la nomo tiel, kiel vi indikas : Kolomano Kalocsay.

Mi dankas Vin Mikelo.

Ne dankinde, kara Margit! :-)

Tio vere pensigas min. Se publikas mi bonan poemon, neniu komentas ĝin, kvankam ĝi vere estas bona, sed se faras vi tion, la afero statas tute alia:) Tion oni nomas justeco:))) Tiel estas en la mondo, kiun filozofo nomas" la plej bona el ĉiuj eblaj". Tiu frazo famas de li, Voltero mokis pri ĝi, sed la sama ulo, Leibnitz, konstruis ankaŭ la unuan kalkulilmaŝinon de l' mondo, tion apenaŭ iu scias, kvankam tio estas multe pli miriinda faro de la filozofo kaj matematikisto kaj mekanikisto. Pri Araneo kaj Leibnitz mi iam verkis poemeton:), temas pri tio, ke ĉio dependas ankaŭ de diversaj vidpunktoj....mi estas evidente rigardate el tute alia vidpunkto, al mi oni ne plektas laŭrokronojn publike, eble tial, ĉar oni pensas, ke memnomumita Cezar havas jam sufiĉe da laŭrokronoj surkape per si mem.

Nu, sed almenaŭ oni legas min!

Kaj kompreneble, apenaŭ iu estas tiel afabla kiel vi, Mikelo, ankaŭ mi ne:) Do, ne estas miraklo, ke oni estas tiel afabla al vi. Vi vere meritas tion pro via kamaradeco, kiu distingas vin de multaj aliaj.

www.cezarpoemoj.cezarpoezio.de/38.html

Kara amiko Cezar, unue mi dankegas vin pro via komento, eĉ se iom malfacila por vi. Fakte, dank'al VI mi malkovris tiun belegan poemon!!! Ne estas justeco, ke oni ne vizitas vian blogaron pli ofte, ĉar ĝi vere enhavas mirindaĵojn. Refoje, mi gratulegas vin... Talento estas nek sufiĉe konata nek laŭdata, tio samas en Esperantio. Sed vi bone scias, ke multaj grandaj artistoj suferis pro tiu maljusteco: gravaj poetoj kiel Baudelaire, pentristoj kiel Van Gogh, ekzemple... La publiko estas ofte sendanka (aŭ blinda, surda...)
Mi dankas vin pro via amikeco! Daŭrigu vian admirindan laboron pro nia bela lingvo, kara Cezar !!!
VIVU ESPERANTO !

Kara Mikelo,

mi jam delonge ne vere plu ĉagreniĝas pri la blindeco de certaj personoj, nu, estas ilia problemo, ne mia:) Mi ja scias, kiu mi estas kaj kion mi celas, kaj mi scias, ke mia vivo estas agrabla kaj riĉa, kvankam mi mem ne estas riĉa:)

Enuon mi ne konas, nur kiel junulo en la lernejo mi ofte estis enuigita de banalaj instruistoj, kiuj estis sen pasio. Plu enuigas min nur konservativaj poliitkistoj, kiuj kondutas kvazaŭ ili estus hamstroj en kurrado:). Kiel enuiga devas esti tia vivo! Kontraŭ la dormigaj paroloj de tiaj uloj estas preĝmueliloj de budhaaj monaĥoj belsonaj gajaj sonorigiloj:)

La granda avantaĝo de certa anonimeco estas la sendependeco, multe pli terure estus ja droni en aplaŭdo kaj adorado, ne indas adori homojn kiel diojn, tio estas aĉa sinteno, do certa ignorado de mi kiel persono, estas ankaŭ honoro por mi, oni ja scias, ke mi estas aĉetebla nek per laŭdo nek per mono. Mi ne estas tre memegoisma , tiel, kiel vi, do, ĉio estas ja en la plej bona ordo, tiel kiel jam simile diris Leibnitz, finon kaj punkton al tiu vanta kaj venta temo:)!

PS: Jes ja, van Gogh ne estis fama dum sia vivo, sed riĉa je pasioj kaj spertoj, je revoj, je pensoj, li verkis ankaŭ bonegajn leterojn, kiujn vi nepre iam legu, se vi ankoraŭ ne faris tion.

Amike, Cez!
Vivu Esperanto!

Elkoran dankon pro via longa kaj interesa respondo, kara amiko Cezar! ... Mi bone komprenas vian opinion, sed tamen dezirus, ke pli kaj pli da esperantistoj malkovru vian admirindan laboron; plejofte mankas informaĵo, do ne temas pri indiferenteco, mi opinias.
Koncerne la vivon de Vincent Van Gogh, jam de multaj jaroj mi legis biografion pri la granda pentristo, kaj mi bone memoras, ke lia frato Teo ofte skribis al li belegajn leterojn. Li ankaŭ grandanime kaj daŭre finance helpis al Vincent, kiu ne povis eĉ aĉeti farbon aŭ pentrotolojn. Kiom da majstroverkoj li neniam povintus pentri sen tia helpo!