ŝpareme naskas vian korpon
pensoj, preskaŭ ĝis arto leviĝintaj
super hommezuro
La tempo de miaj pensoj
kiujn vi iam povis legi
pasis eterne, mi komprenas
la funkciadon de viaj partetoj ne plu,
eĉ demandoj viaj fremdas .
Esperi mi restas, ke profunde ene de mi
la atomoj daŭrigas dancadon sen vi.
mi restas pli proksima, sed tenas distancon
kaj amas …nur vin
Do diable, ĉu mi nun diras ke mi verkas nur por propra plezuro;-) ? Evidente ne!