Donace li metis florpoton sur tombo

Akompanis al li ĉagreno de morto,

rimarkis ke proksime kaj kun aplombo

alproksimiĝas al li la propra sorto.


Gracila Heno alvenas rapidkurant’

ostkorpo kovrita per dolĉa veluro

Nek helpas ĝemanto nek bona sukurant’

sekvas kvitiĝon de vivŝulda fakturo


Sinjoro, skrupule parolis la viro

ĉu eblas forgesi pri mi, Moŝta Morto

ke malaperu vi per hasta foriro

por ke fadigu ĉi-teruran premsonĝon

kiu kaptis min pro timema malforto,

por kio venigos la finan alonĝon