Iun tagon Jo diris al mi ke li trovis novan amatinon. Neniu speciala do, certe ne afero pri kiu mi longe volis paroli. Jo ofte enamiĝis.

Semajno poste kiam estis diboĉa vespero mi sidis ĉe bufedo en kutima trinkejo kaj la estro demandis min kiel mi fartis.

Mi estas laca, estis kutima respondo la vendredo post laborhoroj. Virino apud mi respondis: ni ĉiam estas laca!

Mi rigardis al ŝi, iom ne tro juna virino, ne vere malbela sed malagrabla laŭ aspekto.

Kion vi diris mi demandis al ŝi. "Ni ĉiam estas laca " ŝi ripetis.

"Ĉu vi hazarde nomiĝas Zinia, mi demandis al ŝi? Mi memoris la nomon ĉar iam mi havis hundon kiu ankaŭ nomiĝis Zinia, mi neniam forgesas tiun hundaĉon. Al vetrenaro mi devis iri kun tiu hundo ĉar li havis iun frenezecon en kapo kiu estas pli ol danĝera. Li mordis homojn sen iu kialo. Mi kuris kun li sur strato kaj pasis homon kaj nenatendite li mordis la personon. Ne nur iomete kiel hundaĉoj faras por averti homojn. Ne li tuj iris la plenan vojon. Li ne haltis antaŭ ol li havis pecon de la pantalono aŭ robo en la faŭko. Fine mi prenis saĝan decidon kaj petis al vetrenaro endormigi lin por eterne por ke li ne plu kostis al mi atakoj al la nervoj.


Jes ŝi respondis kiel vi scias. En tiu kazo, mi respondis vi devas esti amikino de Jo.

Estis nia preskaŭa vendreda slogano. Mi eniris trinkejon, Jo demandis al mi kiel vi fartas, mi respondis ĉiam la sama; mi estas laca kaj li respondis ĉiam; ni ĉiam estas laca.

Nun estas la virino kun ajnara-okuloj kiu donis la kutiman respondon.

Tuj ŝi estis malsimpatia al mi. Nu, ne demandu al mi kial. Estis tiel, punkto kaj fino.


Mi iom pli bone rigardis al ŝi. 30 eble 35 jaraĝa sed ne bone konservita. Iom plebana laŭ aspekto, iom malhava, pardonu ke mi ne trovas pli bonan vorton, sed iom cigana.

Ŝi rigardis al mi kvazaŭ ŝi tuj volis iri kun mi al lito.

Jam pli ol jaro mi ne plu fikis. Ne plu tuŝis virinan korpon. Mi iom pensis sed tamen NE! La aspekto estis iom tro freneza. La okuloj iom malagrabla, malhonesta kaj la tuto aspektis iom malkosta.


Jo eniris kaj mi tuj sciigis lin kun konataj movoj ke mi volis paroli kun li.

En necesejo mi tuj atakis lin.

Kio , diru kio estas la celo? Mi ne komprenas. Estas profitemulo, ĉu vi ne vidas tion. Ah respondis Jo estas nur dumtempa afero neniu serioza. "Sed kion vi vidas en ŝi Jo, kion, diru al mi.

Nu tempopasigilo, li respondis.

Eĉ malagrabla virino oni ne uzas estis mia opinio. Ĉiam oni havu iom da rspekto por homoj.

Ne timu, diris Jo, ŝi certe ne respektas iun krom si mem. Ŝi mem prezentis sin kiel putino malkosta.

Tamen Jo oni ne faras tion.

Jo iom kolere turnis al mi la dorson.

Ĉu eble ŝi havas apartajn kvalitojn en lito?

Ne diris Jo eĉ male iom sensperta.

Ĉu ŝi havas ekstraordinaran korpon?

Ne ankaŭ ne cicoj jam montras vojon al tero.

Sed kio Jo, kio aloĝas ke vi perdas tempon al ŝi?

Ŝi estas iom freneza li respondis.


Jen Jo, mia amiko Jo, li ludas amon kun frenezulino.

Fakte mi kompatas ŝin li diris, ŝi ne havas vivon, ŝi estas iom vagabondo.

Malofte okazis ke mi kverelis kun Jo, sed tiun vesperon mi iris hejme, ne restis por la kutima diboĉado.


Kelkaj semajnoj daŭris la afero kun Zinia kiam ŝi malkovris ke Jo havis plurajn aliajn amikinojn kaj ne povis kompreni ke amikinoj estas kiel amikoj, sen peniso evidente sed same amikoj.

Ŝi volis molesti Jo, sed li nur ridetis kaj forgesis pri ŝi.

Du semajnoj poste mi interkonatiĝis kun Franjo la nova amatino de Jo. Belega virino, kompleza, distingita, bonedukita.

Ĉiam mi pensas ke kun ŝi Jo havis plej belan tempon Iun tagon ŝi malaperis. Neniam plu iu aŭdis pri ŝi.

Io okazis kun ŝi, kion, neniu scias, sed fakto estas ke dum la jaroj ke ŝi kaj Jo estis kune, li havis plej bonan vivon iam.