Folioj falas, falas el la for’,
jen kvazaŭ velkus en ĉiel’ ĝardenoj.
Faladas ili kun neanta gesto.
Kaj nokte sinkas peza ter’ sen vesto
el ĉiuj steloj al solec’ sen flor’.
Ni ĉiuj falas, eĉ ĉi man’, sen knal’.
Aliaj same, estas ja je ĉiu.
Kaj tamen helpas iu, tenas tiu
tenere ĉion softe dum la fal’.

tradukis Hans-Georg Kaiser
el: Herbst

PS: Mi tradukis ĝin pro la peto de Elbertinum.(HGK)

Rilke
Herbst

Die Blätter fallen, fallen wie von weit,
als welkten in den Himmeln ferne Gärten;
sie fallen mit verneinender Gebärde.
Und in den Nächten fällt die schwere Erde
aus allen Sternen in die Einsamkeit.
Wir alle fallen. Diese Hand da fällt.
Und sieh dir andre an: es ist in allen.
Und doch ist Einer, welcher dieses Fallen
unendlich sanft in seinen Händen hält.

Aus: Buch der Bilder

http://cezartradukoj.blogspot.de