Eis que a infância
Surpreende-me
Em preto-e-branco
De fina organza.
E um doce mar
De eternidade
Invade-me
O ar em chamas.
Para a menina de dez anos,
A primeira comunhão
É certidão de santidade.
E o olhar ausente
Vislumbra estrelas
Onde o céu é verde
E um vento fácil
Beija-lhe os cabelos.
Senkulpeco
Jen l’ infanaĝo
Surprizanta min
Per delikata muslin’,
Nigra-blanke.
Kaj dolĉa mar’
Farita el eternec’
Invadas aeron
Mian el flamoj.
Laŭ la dekjara knabin’,
La unua komuni’
Atestas sanktecon.
Kaj la fora rigard’
Stelon videtas
Sur verda ĉielo
Kaj facila vento
Ŝiajn harojn kisas.
Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora - Rio, 04/11/2013.
Cezar
Efiko de arto
(por amikino Nazaré)
Sankta rito,
bela mito,
mi nun estas
implicito!
Tiu foto
estas rita
kaj la verso
vere mita.
Simpla estas
granda arto,
tia, kia
artbonfarto.
Sign-in to write a comment.