Demokrito
Pri la plezuro vivi

Malsaĝulo vivas sen ĝojo pri la vivo.

La malica, senkomprenema, malvirta kaj nesankta vivo ne estas malbona vivo, sed longe daŭra mortado.

Tiu, kiu bonfarte sentas sin pelata al justa kaj laŭleĝa vivo, estas tage kaj nokte gaja kaj forta kaj senafliktata, sed al tiu, kiu neglektas la justecon kaj ne faras tion, kio necesas, fariĝas ĉio tre malĝojiga, kiam li rememoras pri io el tio, kaj li timas kaj torturas sin mem.

Malsaĝuloj estas tiuj, kiuj malamas la vivon kaj tamen volas vivi, ĉar ili timas la Hadeson.

Malsaĝuloj sopiras la vivon, ĉar ili timas la morton.

Malsaĝuloj volas fariĝi maljunaj, ĉar ili timas la morton.

Kelkaj homoj, kiuj scias nenion pri la dissolviĝo de la homa naturo, sed vivas konscia pri sia malbona agado, penas elpensi dum sia tuta vivo mensogitajn fablojn pri la tempo kaj la fino.

Homoj, kiuj fuĝas de la morto, postkuras ĝin.

Spritulo estas tiu, kiu kutimiĝas pri tio ĉerpi mem la ĝojojn.

De dioj inspirite agas tiu, kiu ĉiam elpensas ion belan.

La grandajn ĝojojn kaŭzas la rigardado de belaj verkoj.

De la plezuroj, ĝojigas tio, kio plej raras, plej multe.

Vivo sen festaj solenaĵoj estas longa vojo sen gastejoj.

Neniun ĝuon oni permesu al si, se ĝi estas malsaniga.

Nelaŭtempaj ĝuoj estigas malĝuojn.

tradukis Hans-Georg Kaiser
el la eseo „Etoso de la malstreĉiteco“
de la malnovgreka filozofo Demokrito.

La eseo estas trovita en la libro:
David Dilmaghani kaj Nassima Sahraoui:
„Malgranda filozofio de la pigrado“

Demokrit
Über die Lust zu leben

Toren leben ohne Freude am Leben.

Das böse, unverständige, unkeusche und unheilige Leben sei
nicht ein böses Leben, sondern ein langdauerndes Sterben.
Wer sich wohlgemut zu gerechten und gesetzlichen Handlungen
hingetrieben fühlt, der ist Tag und Nacht heiter und stark und
unbekümmert; doch wer die Gerechtigkeit vernachlässigt und
nicht tut, was not tut, dem wird alles solches zur Unlust, wenn er
sich an etwas davon erinnert, und er ist in Angst und peinigt sich
selbst.

Toren sind die, die das Leben hassen und trotzdem leben wollen
aus Angst vor dem Hades.

Toren sehnen sich nach dem Leben, da sie den Tod fürchten.
Toren wollen aus Furcht vor dem Tode alt werden.

Manche Leute, die von der Auflösung der menschlichen Natur
nichts wissen, aber im Bewußtsein ihrer schlechten Handlungsweise
im Leben sind, mühen sich ihre Lebenszeit in Unruhen
und Ängsten ab, indem sie erlogene Fabeln über die Zeit nach
dem Ende erdichten.

Menschen, die vor dem Tode fliehen, laufen ihm nach.
Der Geist, der sich gewöhnt, aus sich selbst die Freuden zu
schöpfen.

Göttlichen Geistes ist es, immer etwas Schönes zu erdenken.
Die großen Freuden stammen aus der Betrachtung der schönen
Werke.

Von den Vergnügungen erfreut das, was am seltensten kommt,
am meisten.

Ein Leben ohne Festfeier ist ein langer Weg ohne Gasthäuser.

Keinen Genuß soll man sich gönnen, wenn er nicht zuträglich
ist.

Unzeitige Lüste erzeugen Unlüste.

Aus dem Essay „Ethos der Gelassenheit“
des altgriechischen Philosophen Demokrit,

Gefunden im Buch:
David Dilmaghani und Nassima Sahraoui:
„Kleine Philosophie der Faulheit“

https://cezartradukoj.blogspot.de/