Fratoj Grimm
Pri najtingalo kaj angviso

6. Unua volumo

Estis iam najtingalo kaj angviso, kiuj ambaŭ havis nur unu okulon kaj vivis kune en domo dum longa tempo en paco kaj konkordo. Sed iutage oni petis la najtingalon al nupto; jen ĝi parolis al la angviso: „Oni petis min ĉeesti nupton, kaj mi ne volonte irus tien kun nur unu okulo, mi petas vin, estu tiel bona kaj pruntedonu al mi vian, matene mi redonos ĝin al vi. Kaj la angviso komplezeme faris ĝin.

Sekvatage, kiam la najtingalo venis hejmen, tiom plaĉis ĝin al ĝi, ke ĝi portas du okulojn en la kapo kaj povas rigardi al ambaŭ flankoj, ke ĝi ne redonis la prunteprenitan okulon al la angviso. Jen la angviso ĵuris, ke ĝi vengos je ties infanoj kaj je la idoj de ties idoj.

“Iru do“, diris la najtingalo "kaj serĉu foje:

Mi konstruos neston en iu tili'.



En granda alt' en granda alt'

kaj certe ne trovos ĝin vi!“


Ekde tiu tempo ĉiuj najtingloj havas du okulojn kaj angvisoj neniujn okulojn. Sed tie, kie konstruas najtingalo neston, loĝas malsupre en la arbustaĵo angviso, kaj ĝi ĉiam provas rampi supren kaj piki truojn en la ovojn de sia malamikino aŭ eltrinki ilin.

tradukis Hans-Georg Kaiser
lingve kontrolis Vladimir Türk

Fonto:

Jakobo kaj Vilhelmo Grimm: Infan- kaj hejmfabeloj. 2 volumoj, volumo1, Berlino 1812/15, p. 20-21.



Brüder Grimm
Von der Nachtigall und der Blindschleiche

6. Erster Band

Es waren einmal eine Nachtigall und eine Blindschleiche, die hatten jede nur ein Aug' und lebten zusammen in einem Haus lange Zeit in Frieden und Einigkeit. Eines Tags aber wurde die Nachtigall auf eine Hochzeit gebeten, da sprach sie zur Blindschleiche: »ich bin da auf eine Hochzeit gebeten und mögte nicht gern so mit einem Aug' hingehen, sey doch so gut und leih mir deins dazu, ich bring dirs Morgen wieder.« Und die Blindschleiche that es aus Gefälligkeit.

Aber den andern Tag, wie die Nachtigall nach Haus gekommen war, gefiel es ihr so wohl, daß sie zwei Augen im Kopf trug und zu beiden Seiten sehen konnte, daß sie der armen Blindschleiche ihr geliehenes Aug' nicht wiedergeben wollte. Da schwur die Blindschleiche, sie wollte sich an ihr, an ihren Kindern und Kindeskindern rächen. »Geh nur, sagte die Nachtigall, und such einmal:

Ich bau mein Nest auf jene Linden,

so hoch, so hoch, so hoch, so hoch,

da magst dus nimmermehr finden!«


Seit der Zeit haben alle Nachtigallen zwei Augen und alle Blindschleichen keine Augen. Aber wo die Nachtigall hinbaut, da wohnt unten auch im Busch eine Blindschleiche, und sie trachtet immer hinaufzukriechen, Löcher in die Eier ihrer Feindin zu bohren oder sie auszusaufen.

Quelle:

Jacob und Wilhelm Grimm: Kinder- und Hausmärchen. 2 Bände, Band 1, Berlin 1812/15, S. 20-21.

https://cezartradukoj.blogspot.com/