Cezar
Poetoj
La poeto por la gloro
vivas nur por la adoro.
Kaj laŭ olda fia moro
rimas koro sin je oro.
La poeto kun pokalo
kote rampas post la falo.
Sed en karnopota valo
estas ĉiam karnavalo.
La poeto post premio
ne kapablas plu al krio.
Pro ridinda glorebrio,
li nur volas esti Dio.
Sed poetoj por aliaj,
estas tamen simpatiaj.
Ne pro gloro tuj ebriaj,
ili estas fratoj niaj.
La pentraĵo de Spitzweg estas vere mirinda kaj tute taŭga!
La alia poemo, "Povra poeto", kiun vi skribis antaŭ kelkaj monatoj ege ŝatas al mi !
Sign-in to write a comment.