Jorge Camacho— homo konate afabla, mildkora, modesta kaj humila— servas al la uzantaro de Esperanto kun imitinda sinoferemo.
Li ne nur protektas nin kontraŭ ĉiaj insidoj de la ĉieĉeesta Civito, sed ankaŭ havigas al ni verajn gemojn, kiujn li elfosas promenante en Litomiŝla tombejo.
Danke al Camacho ni havas vortojn luno, ĉielo, nokto, vespero kaj blanka. Sen Camacho ni devus diri malsuno, maltero, maltago, malmateno kaj malnigra, ĉar la bjalystokbulonja pionira lingvo estis rakita kaj taŭga nur por diri "saluton, kara amiko!".
El sia olimpa hermitejo, for de ĉiaj tentoj de singlorigo Camacho sendas al ni altvalorajn donacojn tiom necesajn por iĝi kulturoplenaj kaj modernaj.
Antaŭ apenaŭa deko da jaroj Camacho glosis unun el siaj geniaj rakontoj per la vorto diĝitala.
Poste la olimpano tamen ŝanĝis la opinion kaj nun arde advokatas la vorton bita, ekzemple bita libro aŭ bita bildo. Tute malfavore al la nun uzata vorto cifereca, kiu estas praaĉa kaj malmoderna.
Eble laŭ lia intenco la internacia lingvo senĉese evoluu por resti moderna ĉiutage kaj ne aspekti oldulece.
Tamen la olimpano ne klarigis, kial la beta-versia vorto devis esti diĝitala sed ne digitala, same kial la novaprobinda vorto estu bita kaj ne bajta.
La E-Angla vortaro de M.Butler havas ja la vorton bito, kvankam tute alisignife: bitt, mooring-pin on ship.
La sama malmoderne aveca vortaro "esperantigas" aliloke la vorton pitch kiel ... piĉo!
Tio pensigas min pri jeno: eble ankaŭ Camacho devenigas la vorton bita de la franca samsonaĵo?
Eble oni demandu la opinion de la kuŝanta en Litomiŝla tombejo Karolo Piĉ? Aŭ la olimpano mem alkonsilu, kio tamen preferindas: bita piĉo (t.e. digital pitch) aŭ piĉa bito?
La mokado (ĉu estu aŭ ne estu) pedagogia? Mi neniun ja "edukas"...
Koncerne vian duan frazon: certe vi pravetas. En la fizika ĉeesto mi dirus la samon same ŝerce, tamen alimaniere. Ĉu novas por vi ke skribante ja aŭ parolante ja la samon ni estas treege malsamaj. Multaj spritaj verkistoj estas tedegaj envive, bonkoraj verkistoj estis hommalamaj uloj en la ĉiutagaj cirkonstancoj ktp.
Nacilingvaj interŝanĝoj estas multege pli akraj kaj senestimaj ol tiuj en Esperanto.
Tamen kial mi devas pravigi min? Satiro estas ja literatura genro, kiuhavas siajn proprajn regulojn, same kiel hajkoj aŭ krimmalkaŝa romano. Ĉu aplikeblas al la dua la reguloj taŭgaj por la unua? Do unu el la reguloj de la satiro estas troigo, misproporciigo.
S-ro Camacho—interalie—respondis ĉu profesinivele, ĉu dignoplene. Li kunludis per miaj troigoj, sed aliflanke elĉerpis la temon.
Se mia sinteno ne plaĉas al vi, vi plene liberas legi nenion ajn miapluman. same kiel vi ne legas ĉion ajn nacilingvan.
Se mia blogero ne aperus, Jorge Camacho ne donus siajn klarigojn.
Kiujn—interparenteze —alte taksante, mi pluhavas alian opinion.
Cetere: ĉiuj estas invititaj vipi la katon!
http://esperanto.net/literaturo/tekstoj/camacho/majstrmarttekst.html
S-ro Gutiérez Adúriz, kion vi dirus pri la tono de ĉi-supro?
_________
Pacon, ĝojon kaj sekajn ŝtrumpojn al ĉiuj (ekstere pluvaĉas, mia strato estas marĉo).
Kiel mi povis forgesi la aferon kaj eĉ verve nei mian interplektitecon en ĝin? Kiel parolante pri la bita piĉo mi tute ellasis el la memoroi la ruĝa puĉo?
Cetere, neniu el la komentintoj lasis ion ajn favoran pri la jubileulo. Kial?
Hodiaŭ mi eble preterrigardus la blogeron kaj ne komentus sammaniere (se entute).
Jen mia iama komento: Li detronigis Lapenna-n, sed meme sur la trono aspektis kiel museto griza. Pli bone estus havi la regeman diktatoron ol neregipovajn senkaculojn.
Ĉu tro ofende? Aŭ tamen faktokonstate?
Bernardo has replied to Milokula KatoMi mem scipovas kelkajn eŭropajn lingvojn, do ne komprenas ies fieran ĝuon enŝuti vortojn el tiuj lingvoj en Esperanton, kvazaŭ tio estus signo de alta klero aŭ mensa kapablo.
Bedaŭrinde tio, kion vi nomas energio, envere estas narcisa sinadoro, kiu emas flui en neniun pli utilan riverbedon... Do ne atendu ion plian ol internarcisula tirpuŝado (unu el la partoprenantoj afable havigis la ligilojn videblajn ĉi-supre).
Sign-in to write a comment.