Ne temos pri danco, manĝo aŭ alia etnografiaĵo.

Semajnkomence mi ricevis (ne unuafoje, ne mi sola) longan leteron de ĉi tie nestanta afrikano. Li diris ke sinjoro John Winston Kato mortis nehavante heredonton, kaj mi estas la unua en la vico. Temas pri kelketaj milionoj.

Vi jam komprenis, ĉar la afero estas konata.

La afrikano petis mian plenan nomon, precizan stratadreson, telefonnumeron kaj (ial ajn) la familian staton.

Mi afable sciigis ĉion, elpensinte ĉion de A ĝis Z.

Li tuj reagis dirinte ke li ĵus malsukcesis atingi min telefone. Mi respondis ke ve, la linioj en mia lando treege aĉas, kaj ke li nepre reprovu.

Li reskribis, ke tre fidas min kaj preĝas ke mi ne friponu, ĉar temas pri granda monsumo.

Mi respondis ke mi dekomence ludaĉis kun li doninte impreson ke mi estas naivulo kaj tuj trafis en lian kaptilon.

Nun respondu al mi: ĉu mi agis rasisme? Ni ja scias, ke la afero estas pure afrikana, kaj por ili ni, la blankuloj estas nenio plia ol predo, ĉasataĵo.