Kiom da eŭropanoj povas efektive uzi Esperanton?

Kiu asertas ke ekzistas 1340 milionoj da anglalingvanoj? Kiu diras ke ĝi estas vaste parolata en tuta Eŭropo? Por aserti tion oni devas ekskludi al Hispanio de Eŭropo! Jes, en Hispanio vi povas enketi kaj malmultaj "bone" scipovas ĝin. Bonŝance la hispanlingva vikipedio havas tre kvalitajn artikolojn kaj mi bedaŭras ke la esperantlingvaj estas tre mallongaj kaj foje nekoncizaj.
Mi konscias ke esperantistoj tre ofte mensogas kaj eĉ ripetadas la oftajn mensogojn de aliuloj (mi estas inter ili). Mi tute ne kredas ke povas ekzisti 2 milionoj da parolantoj, eĉ ne 100 mil. Oni diras ke E. estas parolata en preskaŭ ĉiuj landoj (nur n la duono kaj en multaj landoj nur unu, du kaj eĉ tri -kiu estas krokodilo!-). Sed mi restas fidela, ĝisosta kaj radikala esperantisto. Ni devas labori por solvi tiun roblemon ke ne plendi kaj fari nenion! Lastatempe multaj kritikas sed reale ne kontribuas por la disvastigo de la lingvo kaj movado.

/"Kiu asertas ke ekzistas 1340 milionoj da anglalingvanoj?"/
---
Mi faros por vi rapidan kalkulon:
Usono = 300 milionoj homoj - oficiala lingvo: angla
Kanado = 32 milionoj homoj - oficialaj lingvoj: angla, franca
U.K. = 61 milionoj homoj - oficiala lingvo: angla
Australio = 21 milionoj homoj - oficiala lingvo: angla
Barato (Indio - inta kolonio de U.K.) = ĉ. 1000 milionoj homoj - oficialaj lingvoj: hinda, angla - en Barato vi ne havos problemon interkompreniĝi pere de la angla!
Nun bv. kalkuli, kiom da homoj scipovas angle!

Novan Zelandon kaj aliajn intajn koloniojn de U.K. mi eĉ ne konsideris. Kaj mi same ne konsideris tiujn, kiuj memtrude lernis kaj lernas la anglan dise en nia mondo.
La angla lingvo ne estas "vaste parolata" en Eŭropo, sed vaste komprenita. Multe pli vaste, ol ekz. Esperanto ofte eĉ inter Esperantistoj mem!

Estas klare, ke en Eŭropo 45 milionoj homoj parolas la hispanan, sed ili vivas ĉefe en Hispanio.
En Usono simile multaj homoj parolas la hispanan, sed ili parolas ankaŭ la anglan.
Oni ne havas multan ŝancon interkompreniĝi hispane ekz. en Italio, krom se renkontas sin du hispanoj. Kompreneble tio despli validas por ceteraj eĉ malpli nombraj etnoj.
Cetere mi preferus la hispanan aŭ la italan al la angla lingvo, ĉar mi eĉ nun multe komprenas el skribitaj frazoj. La italan lingvon mi multe komprenas eĉ en parolata formo.

En Usono ja estas 300 milionoj da enloĝantoj sed el ili 40 milionoj parolas la hispanan kaj ne scipovas la anglan, tio estas eraro ke ili ĉiuj parolas angle. Laŭ miaj propraj spertoj mi diras tion. En Miamio pli ol 1,5 milionoj estas kubanoj kaj el ili nur 8% parolas la anglan! Ili ne bezonas la anglan por labori ĉar miloj da laborejoj apartenas al latinamerikanoj kaj en Usono multaj televidkanaloj (pli ol 30), radistacioj, revuoj kaj ĵurnaloj i.a. estas en la hispana. Malmultaj meksikanoj loĝantaj en Kalifornio parolas ĝin kaj la portorikanoj en Novjorko miksas la du lingvojn. Tio sen konsideri la polojn, ĉinojn, filipinojn, ktp kiuj loĝas tie kaj neniam sukcesas bone paroli la lingvon. Do, pri la bona regado de la angla ankoraŭ mi dubas.

Se vi opinias tiel, ke enmigrintoj neniam plu ellernas la oficialan lingvon de iu ŝtato, nu, tiukaze vi povas forstreki ne 40 + 1.5 = 41.5 milionojn freŝajn enmigrintojn, sed eĉ 100 milionojn, ĉar tio ŝanĝas preskaŭ neniom la finan nombron. En Barato post la hinda ankaŭ la angla estas oficiala lingo, kaj baratanoj ne estas eŭropaj enmigrintoj. Baratanoj nun, post la akiro de siaj sendependenco, eĉ pli intense lernas la anglan pro propra intereso.
Sed en realo, longdaŭre ĉiuj enmigrintoj en ĉiuj ŝtatoj ellernas la koncernan oficialan lingvon.

/”Ni devas labori por solvi tiun roblemon ke ne plendi kaj fari nenion!”/
---
Ĝi estas bonsonanta slogeno! – kiomfoje mi jam audis ĝin! - ĉiuj komunistaj slogenoj sonadis jene. :-)
Bedaurinde la verbo ”devas” solvas nenion.

Mi vidas ankaŭ kontraŭdiron en tiu aserto: se oni ne plendas, tio signifas, ke ĉio estas en ordo, nenia dispozicio bezonatas.
La unua paŝo estas ĉiam identigi/rekoni la problemojn (analizi kritike la situacion), la dua estas difini la ĝustan solv-metodon, kaj la tria estas apliki la prilaboritan solv-metodon.


/” Lastatempe multaj kritikas sed reale ne kontribuas por la disvastigo de la lingvo kaj movado.”/
---
Jes, ankaŭ mi kritikas la nunan situacion, sed kiam mi proponas solvon, la koncernuloj tuj limigas sin disde tio argumentante, ke ĉio estas bona tiel kiel nun estas, kaj necesas fari nenian intervenon. Pli koncize: la ”fidelaj”, ”radikalaj” kaj ”ĝisoste Esperantistoj” rifuzas ajnan intervenon por solvi la problemojn. Ili pravas, ke estas pli komforte fari reklamon, ol ellerni kaj uzi la planlingvon, sed tio ridindigas la movadon. Ili kutimas fanfaroni per *kelkaj* bonaj planlingvo-scipovantoj, dume profunde silentas pri tio, ke la plimulto ne scipovas la planlingvon. La afero ne estas nova: jam en 1911 Kazimierz Bein rekonis tiun staton de aferoj.

Mi vane atentigas Esperantistojn, ke ne eblas disvastigi la planlingvon, se publiko ne povas sperti planlingvo-uzadon inter la plimulto de Esperantistoj. Krokodilado konvinkas ilin pri la neeblo alproprigi la planlingvon fare de tiuj, kiuj ne estas lingvoinstruistoj, kiuj ne scipovas ankaŭ aliajn fremdajn lingvojn, aŭ ne estas obsedatoj pri lingvoj.

Mi vane postulis sur la hungara E-o dissend-listo, ke la membroj praktiku la planlingvon, ĉar la plimulto forpelis min, neemante uzi Esperanton.
Iu lingvoinstruisto pri Esperanto eĉ agnoskis, ke li pli preferas esprimi sin per la hungara lingvo, ol per Esperanto. Ĉu eblas tio sur E-a listo? Mi ne estas lingvoinstru_isto, sed por mi ne estas problemo klarigi ion ajn Esperante. Ĉu fakultato de filologio malhelpas onin sinesprimi?

Kara Andy, jen la unua farendaĵo: la plimulto de Esperantistoj scipovu bone Esperante! Se Esperanto estas multe pli facila lingvo, ol ĉiuj ceteraj lingvoj, tio signifas, ke estas reale postuli almenaŭ de Esperantistoj scipovi la planlingvon. Neniu havas pli fortan motivacion ellerni Esperanton, ol Esperantistoj mem.
Ĝis kiam la plimulto de Esperantistoj ne scipovas Esperante, neniu Esperantisto havas moralan bazon proponi Esperanton por EU.

Tia planlingvo ne estas taŭga por EU, kian ĉefe nur lingvistoj, lingvoinstruistoj, kaj kelkaj esceptuloj povas normale uzi.

Kara amiko! vi parolas nur pri esperanto en Hungario aŭ la dissendolisto. Tio vere ne okazas ĉi tie en Hispanio! Mi konatiĝis kun esperantistoj eĉ en ne esperanta etoso kaj ili (ni) ĉiam uzas ĝin, ankoraŭ post kvar monatoj de mia restado ĉi tie, mi ne scias kiamaniere ili parolas hispane. Mi vere ne scias pri la krokodilado en aliaj landoj sed mi imagas iomete pro la konstantaj plendoj. Jes, ĉiuj "esperantistoj" devas kiel minimume bone scipovi E-on, se tio ne dependas de mi aŭ de vi, tio dependas de ĉiu persono konsciiĝi pri tiu afero.
Por disvastigi esperanton mi pensas ke oni devas unue informi por forigi la antaŭjuĝojn kaj samtempe instrui la lingvon por tiuj kiuj vidas en ĝi iu ajn graveco aŭ lernindeco pro praktikaj celoj aŭ io ajn.

/"Por disvastigi esperanton mi pensas ke oni devas unue informi por forigi la antaŭjuĝojn kaj samtempe instrui la lingvon por tiuj kiuj vidas en ĝi iu ajn graveco aŭ lernindeco pro praktikaj celoj aŭ io ajn."/
---
Komence ankaŭ mi kredis tion, ke Esperanto tial ne disvastiĝas sufiĉe, ĉar publiko ne scias pri ĝia ekzisto.

Anstataŭ ripeti tiujn faktoj, kiujn mi jam prezentis en iu antaŭa blogo: ["Laŭ iuj, Esperanto regresas en disvastiĝo pro manko de diskonigo (reklamo)"], mi donos nur la ligilon por legi ĝin, kaj poste daŭrigi la diskuton pri ĉi tiu temo:

www.ipernity.com/blog/35820/93799

Indas legi ankaŭ la komentojn.

"Nombru tiujn, kiuj deklaras sin esti Esperantistoj, kaj kontrolu iliajn realaj lingvoscipovojn. Se vi ricevos depriman rezulton"
jes ofte oni spertas tion.
Sed tio montras des pli, ke la ĝusta maniero antaŭenigi esperanton NE estas tamburado kaj tamburado (aŭ muŝfikaj disputoj pri ortografio aŭ pri "bildo" rilate la publiko, simboloj ktp !), sed PRAKTIKA UZO ĜIN.
Kiel ekzemple (sed ests unu unu maniero inter aliaj) en Ipernity.

Mi pensas ke ĉi tie (en Ipernity) la lingvoscio estas sufiĉe bona inter la aktivaj ipernitianoj se ni komparas ĝin kun E-organizo aŭ landa asocio (mia reto havas pli da membroj ol la membro de Kuba Esperanto-Asocio, ekzemple)

Se oni enketus turist-gastojn sur la insuloj Hawai, ŝajnus, ke la monda loĝantaro vivas riĉe...

La ĉefa rolo de iu regula planlita pontlingvo estas helpi tie, kie la etnaj pontlingvoj ne povas helpi: nome, certigi eblon sinesprimi detale, klare, pretende, korekte.
Sinesprimi fuŝe, senpretende, erare, miskomprene, eblas ankaŭ pere de la angla (kiel fremda lingvo).

Por ekhavi realan bildon pri la procento de tiuj, kiuj povas uzi la planlingvon *ne fuŝe* (ĉar fuŝe eblas uzi ankaŭ la anglan!), sufiĉas kontroli *nur* la tujproksimajn Esperantistojn. Ĉiu kontrolu sian ĉirkaŭaĵon, kaj poste ni ekhavos ĝeneralan bildon pri la situacio.

Cetere mi jam faris tian kontrolon, kaj petis ankaŭ alilandanojn por fari la saman kontrolon, do mi persone jam havas rezultojn el multaj landoj.
Faru ankaŭ vi la saman enketon, kaj poste ni povos kompari la rezultojn. Ene de via E-a rondo donu surlokan skriban taskon (traduki iun patrinlingvan, dudekvortan frazon al E-o).

Se oni scipovas Esperante simil-fuŝe, kiel angle, tiukaze estas sensence altrudi Esperanton al oni!

La nivelo de lingvoscipovo dependas rekte de lingvouza intenseco.
Mi ne hazarde instigas ĉiujn uzi Esperanton almenaŭ sur dissendo-listoj, ĉar aliloke oni apenaŭ havas eblon praktiki ĝin.
La sporadaj renkontiĝoj ne helpas firmigi la lingvoscipovon. Lingvon eblas gardi nur per ĉiutaga aŭ preskaŭ ĉiutaga uzo. Se oni jam atingis la postuleblan nivelon, legado de beletro povas efike helpi por gardi la lingvon.

Kara Lu, vi pravas, mi ne kontestas tion, ke Esperanton oni rajtas uzi ajnanivele.
Mi ne pro tio kritikas Esperantistojn, ĉar ilia plimulto ne kapablas normale uzi la planlingvon, sed pro tio, ĉar dume ilia plimulto ne sukcesis ellerni normale la planlingvon, tamen fanfaronas pri Esperanto, kaj senĉese plendas kaj akuzas la ne-Esperantistaron pro rifuzo akcepti Esperanton.
Ili proponas por nia mondo tiun Esperanton, kiun ili mem ne sukcesas normale ellerni!

Via lingvoscipovo estas tre bona, ĝi atingis tiun laŭ mi rajte postuleblan nivelon. Sed vi ne povas per via bona lingvoscipovo frakasi tiun depriman bildon, kiun prezentas la plimulto de Esperantistoj pri la ĝenerala ellernebleco de E-o.
Aŭ, ĉu vi opinias tiel, ke tiuj homoj, kiuj ligiĝas ankaŭ emocie al Esperanto, povas malpli facile ellerni la planlingvon, ol tiuj, kiuj ne ligiĝas al ĝi emocie? - tio sajnus paradoksa afero...
Mi opinias necese mencii tion, ke tiuj problemoj, kiuj malhelpas la plimulton ellerni normale Esperanton ne rilatas nur al la planlingvo mem, sed ankaŭ al ĝia difiniteco.

Sendube, uzi la saman finiĝon por pli, ol ses roloj, uzi la saman prepozicion por pluraj roloj (kiel en etnaj lingvoj!), la kaoso pri la uzo de E vortoj, la neregula traktado de la signifoj de verboj rilate al transitiveco multege malhelpas lingvolernadon.

Sed samgrade malfaciligas lingvolernadon la preskaŭ tuta manko de raciaj klarigoj, la manko de rekomendo pri vortordo, la akcepto pluuzi evidentajn erarojn, maloportunaĵojn (uzi neĝustajn, neoportunajn vortojn), salamandraĵojn el Fundamento.

La problemoj pri gramatikaĵoj, kune kun la kaoso pri lingva difiniteco kondukas al ĝenerala malcerteco, kaj fuŝa lingvouzo. Tial sperteblas, ke nur lingvaj obsedatoj (kiuj pluse scipovas plurajn lingvojn) kapablas normale ellerni Esperanton. La afero estas do kompleksa, la solvo preskaŭ neebla pro certaj restriktoj.

Sendube, Esperanto taŭgas por komuniki kaj ankaŭ por certigi medion al kiu povas aliĝi, aparteni eme komunumanoj. Tion neniu kontestis kaj kontestas.
Ankaŭ la ĉina, japana, araba, turka, hungara, ktp. lingvoj estas taŭgaj por komuniki.
Ĉi tiu blog-temo ne celas pruvi tion, ke Esperanto eventuale ne taŭgas por komuniki.

Sed Esperanto per ĝia Fundamento, kiu samtempe estas senŝanĝa kaj gravege mankhava, ankaŭ erara, ne povas plenumi sian originalan mision: t.e. faciligi lingvan interkompreniĝon por *ĉiuj*, do ne nur por kleruloj, intelektuloj, sed ankaŭ por lingve malpli kleraj homoj.
La sola trajto de Esperanto, kiu funkcias bonege estas ĝia kapablo estigi mediojn ene de kiu la membroj povas ĝui kaj disvolvi siajn entuziasmojn.

Esperanto kiel planlingvo estas evidente neŭtrala lingvo, sed tiu neŭtraleco en si mem pruviĝis esti tute nesufiĉa por allogi amasojn de homoj. Ĝi eĉ gardi (kapti) ne povas tiujn, kiuj jam "gustumis" ĝin (pro nemovadaj celoj).
Kontraste al naŭtraleco, vera lingva facileco ja povus allogi amasojn. Por tio E-o devus esti sena de forigeblaj, superfluaj "obstakloj". Pri tiuj obstakloj mi jam skribis en miaj antaŭaj komentoj.

Se oni ne forigos tiujn obstaklojn, Esperanto restos ĉefe nur movada medio de precipe maljunaj entuziasmuloj, sed ne lingva medio por la plimulto de interkompreniĝi dezirantoj.
La plimulto de tiuj, kiuj sukcesas normale regi Esperanton estas kleruloj, poliglotoj, kiuj povas interkompreniĝi *ne nur* per Esperanto. Ili ne vere bezonas Esperanton (krom emociaj kialoj).

Por la plimulto, por kiuj estas neeble ellerni normale fremdan etnan lingvon, ankaŭ Esperanton estas neeble normale ellerni pro tiuj "obstakloj".

/"Neniu eco povas allogi amasojn - almenaŭ ne fidinde. Amasojn povas allogi lerta kaj intensa varbado kaj informado. Sen tio oni submetiĝas al hazardo."/
----
Tio povas validi por agadsferoj, en kiuj oni devas disvolvi nenian laboron, fortostreĉon. Sed ellerni lingvon ja bezonas grandegan laboron, fortostreĉon.

Kaze de Esperanto, varbado povas esti konsiderata kiel sukcesa, ne tiukaze, se venas al klubo "amasoj" de homoj, sed tiam, kiam tiu amaso ankaŭ ellernas la planlingvon!

Pri ceteraj aferoj mi jam skribis en la malsupra blogo:
www.ipernity.com/blog/35820/93799#commentlist

Kara Rafael, vi aldonis longan komenton, sed ĝi estas pli emocia, ol racia kaj dokumentita.
Krome, vi tute preteratentis miajn gravajn, pruveblajn, konkretajn prezentitajn faktojn.
Ĝis kiam vi ne sukcesos klarigi al ĉiuj legantoj la kialon pro kiu Esperantistoj ne parolas siajn planlingvon, ne indas fari tiajn emociajn asertojn.

Cetere vi certe estas multe pli saĝa, ol mi.

Estus bone, se vi iom informiĝus pri la proporcioj laŭ kiuj usonanoj uzas diversajn lingvojn.
En usono (305 miliono homoj) la angla estas uzata hejme je ĉ. 81,5%, la hispana je ĉ. 9,5%, kaj la indiĝenaj kaj minoritataj lingvoj je ĉ. 8%.
La nacia lingvo de Usono estas *la angla*, kara Rafael! - tion vi devintus scii, kiel bona reganto de la angla.
En Usono enmigrintoj povas ricevi civitanecon post kelkaj jaroj de loĝado, kaj post sukcesa ekzameno *en angla lingvo*, kiu enhavas ankaŭ teston pri la *angla lingvo*, kara Rafael!
Tiu leĝo tuŝas egale ĉiujn, sendepende de tio, ĉu oni setliĝas alen membroŝtato kiu proklamis la hispanan kiel oficialan lingvon, aŭ setliĝas alen membroŝtato, kie la angla estas la ĝenerale uzata lingvo.
En praktiko *la angla* estas la ĉefa lingvo en Usono, sendepende de tio, kiel vi interpretas la vorton "oficiala".

En Usono ĉiuj leĝoj, dekretoj, normoj, ktp. kiuj tuŝas ĉiujn federalajn ŝtatojn aperas en *angla lingvo*. La plej multaj kaj gravaj universitatoj instruas *angle*, kara Rafael.
Ĉiuj oficialaj vojindikiloj, afiŝoj, anoncoj aperas *angle*, eĉ se en kelkaj ŝtatoj tiuj tekstoj foje aperas *ankaŭ* (do pluse) hispane aŭ alilingve. En soldatservado oni parolas *angle*, polico komunikas inter ŝtatoj dise en Usono *angle*, kara Rafael.

En Usono kel federala ŝtato, ĉiu membroŝtato disponas pri rajto decidi pri sia(j) lingvo aŭ lingvoj. Sed tio ne ŝanĝas la ĝeneralan situacion.
Inter membroŝtatoj la sola pontlingvo restas daŭre *la angla*.
El 305 miliono civitanoj 216.4 miliono parolas hejme angle, 32.5 hispane, la resto alilingve. Sed *ĉiuj* civitanoj devas scipovi angle. Tio signifas, ke eĉ se kaŝite, sed la angla lingvo estas en realo la nedeklarita sed praktike tamen oficiala lingvo de Usono.

Vi skribis:

/"Ekzemple, vi diras ke salamandrado okazas en esperanto pro vera naturo de ghi."/
---
Mi ne komprenis tiun supran vian frazon, do mi petas vin rekompili ĝin pli racie, ĉar alie mi ne povos reagi al ĝi prisence.

Laŭ la reagoj, ĝis nun ĉiuj legantoj krom vi komprenis pri kio temas se paroli pri salamandrado. Mi miras, ke vi ne komprenis tion.
Se mi povas eviti *salamandri*, tio signifas, ke salamandrado ja estas erara lingvaĵo, kiun eblas kaj necesas korekti.

Fartu bone kaj ĝuu sanon!

Kara Rafael, mi rimarkis, ke vi ŝatas "paroli vortojn".
Nu, tion mi tute ne ŝatas. Mi preferas konkretaĵojn, realaĵojn, emocie ne influitajn datenojn.

Mi scivolis pri via reago al tiu usona leĝo, kiu *postulas* anglalingvan scipovon disde kandidatoj al civitaneco. Sed vi silentis pri tiu temo...
Mi menciis 81.5% usonanojn, kiuj parolas hejme angle, sed vi evitis reagi al tio...
Mi konigis al vi, ke mi ja povas eviti salamandri en ĉiuj de mi regataj lingvoj, do salamandrado tute ne estas io cerba neevitebla fenomeno! - mi ja ne povas esti escepto.
Mi skribis pri realaĵoj, sed vi respondis teoriumante.
Vi insistas teoriumi pri prinomoj, dume mi demonstris al vi kio okazas en realo, sendepende de tio, kiel oni prinomas ŝtatajn lingvojn.
Vi parolas pri ebloj, mi parolas pri la ĉiutaga, spertebla realo.

Antaŭ kelkaj jaroj mortis en Kanado (Toronto) mia onklo, kiu vivis 13 jarojn en Aŭstralio, poste 18 jarojn en Usono, kaj fine li setliĝis alen Kanado, kie li vivis siajn lastajn 26 jarojn. Nur en Kanado li povis sperti alternativan, realan ŝtatan lingvon (do krom la angla).

Mi jam eĉ ne miras, ke la ĉefa demando daŭre restis nerespondite laŭesence: Kial Esperantistoj ne parolas siajn planlingvon? - Kial nur tiuj malmultaj homoj parolas normale Esperante, kiuj estas poliglotoj?

Disde neniu eblas postuli, ke parolu bone iun fremdan etnan lingvon. Sed se Esperanto estus tia, je kia ĝi estas reklamita, post jardeko da lernado oni ja devus povi amase uzi ĝin, ne fuŝe, sed ja bone!

Mi ripetas, por ne esti miskomprenata: kiam mi kritikas Esperanton, mi aludas ne nur al ĝia strukturo kaj funkciado, sed ankaŭ al ĝia *difiniteco*.
La nuna difiniteco de Esperanto ne estas sufiĉe matura, por esti prezentata/proponata al EU.

Amike
laszlo

Kara Rafael, ĉu vi scias tion, ke vi estas eksterordinare deca persono? :-)

Mi tamen ne deziras aparteni al tiu sinteno-kategorio, alen kiu vi metis vin per via komunikstilo!
Ne timu, mi ne uzos similajn ofendajn vortojn, ĉar mi distancigas min disde la konduto de tiaj personoj, kiuj vortumas kiel vi.

Mi parolis pri oficiala lingvo, ĉar en Usono en praktiko la nocio de ”nacia lingvo” estas egalvalora al tiu de ”oficiala lingvo”. Ankaŭ en Svedio oni ne proklamis la svedan kiel ”oficialan lingvon”, tamen ĝi funkcias same, kiel lingvoj deklaritaj kiel oficialaj en multaj ŝtatoj.

Mi ne mensogis, kara ”bonedukitulo”, mi tiel opinias pri la angla lingvo en Usono. Se vi ne scias kion signifas mensogi, bv. informiĝi en vortaro.

Sed mi ne skribis, ke salamandrado estas ligita al Esperanto. En miaj komentoj mi ofte menciis, ke salamandrado estas lingvospecifa, do tiu fenomeno sperteblas en ĉiuj lingvoj, kiujn uzas alilingvanoj. Mi tamen ne volas esti malbonedukita, do mi ne uzas ofendan vorton, mi skribas nur tion, ke vi ne citis korekte mian opinion pri salamandrado.

Tiu fakto, ke en Usono la angla lingvo ne ricevis la prinomon de oficiala lingvo, sed nur tiun de nacia lingvo ne estas esenca afero. Diversaj ŝtatoj interpretas divese la nociojn de oficiala, ŝtata aŭ nacia lingvoj. En Rumanio la rumana lingvo estas deklarita kiel ”oficiala” lingvo, tamen 10% el loĝantaro parolas hejme hungare. Tial mi skribis, ke vi ŝatas paroli vortojn, ĉar anstataŭ diskuti pri la esenco de iu afero, vi harfendadis pri neesencaĵoj.

Tiu insistado strikte diferencigi oficialan lingvon disde nacia aŭ ŝtata lingvo, tial estas sensenca, ĉar kiel mi jam menciis, diversaj ŝtatoj interpretas diverse tiujn nociojn.
Nun vi povas kompreni kial mi preferas klaran priskribon al ”specialaj prinomoj”.
Kontraste al vi, mi ne ŝatas diskuti nur por diskuti.

Amike kaj atendante de vi pli decan konduton,
laszlo