Keyword: pluvo

L. L. Zamenhof Pluvo Pluvas kaj pluvas kaj pluvas Senĉese, senfine, senhalte, El ĉiel' al la ter', el ĉiel' al la ter' Are gutoj frapiĝas resalte. Tra la sonoj de l' pluvo al mia orelo Murmurado penetras mistera, Mi revante aŭskultas, mi volus kompreni, Kion diras la voĉo aera. Kvazaŭ ia sopir' en la voĉo kaŝiĝas Kaj aŭdiĝas en ĝi rememoro... Kaj per sento plej stranga, malĝoja kaj ĝoja,…

La urbo grizas. Pluvas. Kaŝa kolero fluas sur la stratoj ... La urbo gravedas ... Eventoj survojas ... ...

La urbo estas infekta. Longtempas ke ĝi estas infektita. Ne eblas enspiri. Mankas pura aero, freŝa vetero. la homoj melankolias, mankas ĝuo. Nek ventas, nek blovas, nek pluvas nek neĝas. Aero estas preskaŭ morta ... Enspiri malfacilas, tustado ne mankas, oksigeno mankas ...

http://hansgeorgkaisergedichte.blogspot.de/2010/03/in-wien.html Hans-Georg Kaiser In Wien Wir küssten uns viel in Wien, obwohl es uns seltsam schien, weil nie dort die Sonne schien. Wir hatten es beide satt. So mussten wir schließlich fliehn im Regen bei Nacht aus Wien. PS: Gedicht im chinesischen Versmaß (Huanxisha (Seide waschender Fluss)

Kiam pluvas Mi vin memoras ...