Lift: Scherbenglas

Lift
Kristalfloroj

Foriris ŝi do, eldome sen spir',
ne trilis jam bird' dum momento.
Foriris ŝi do kaj dum la forir'
leviĝis subite silento.

Ŝi prenis la varmon tute kun si
el noktaj fajroj ardflankaj,
kaj antaŭ la dom' frostmortis de nun
la finnaj betuloj, la blankaj.

Kuris ŝi eĉ trans sep montetojn
kuris ŝi, kuris ĝis la mar'.

Ŝi prenis la revojn tute kun si,
el sonĝ' ĉiutaga, el juna,
Fenestre survitre ekfloris blank'
laŭ roso memora fridsuna.
Foriris ŝi do, eldome sen spir'
ne trilis jam bird' dum momento.
Aĥ, vi birdoj, ja kion vi pensis al vi;
ja kial nur via silento?

Kuris ŝi eĉ trans sep montetojn,
kuris ŝi, kuris ĝis la mar'.
Kuris ŝi eĉ trans sep montetojn,
kuris ŝi, kuris ĝis la mar'.


Lift
Scherbenglas

Sie ging aus dem Haus, da waren noch still
die Vögel rings in den Zweigen.
Sie ging aus dem Haus, und als sie ging,
erhob sich ein plötzliches Schweigen.

Sie nahm mit sich fort an Wärme, was war,
die nächtlichen Feuer, die heißen.
Und vor dem Haus erfroren schnell,
die finnischen Birken, die weißen.

Und sie lief, hinter sieben Berge,
und sie lief, lief bis ans Meer.

Sie nahm mit sich fort an Traum, was da war,
die täglichen Träume, die jungen.
Und auf allen Scheiben erblühten weiß
wie Reif die Erinnerungen.
Sie ging aus dem Haus, da waren so still
die Vögel rings in den Zweigen.
Ach, ihr Vögel, was habt ihr euch bloß gedacht,
wie konntet ihr dazu nur schweigen?

Und sie lief, hinter sieben Berge,
und sie lief, lief bis an's Meer.
Und sie lief, hinter sieben Berge,
und sie lief, lief bis an's Meer.