Nun pli facile oni povas paroli pri la puĉo en Irano. Fakte la fraŭdo kiun oni faris vendrede je la 12a de junio estis enkonduka fazo de puĉo kiun estris s-ro Ali Ĥamenei -la gvidanto de islama revolucio- kontraŭ la respubliko. Oni povas konkludi ke je la 19a de junio 2009 jam estis fino de islama respubliko de irano kaj komenciĝo de "islama regado de irano". Nun s-ro Ĥamenei forĵetante la voĉon de la irana popolo decidas la aferojn laŭ sia emo kaj prezidentigas sian favorulon kaj ne tiun kiun la plimulto "elektis".

Ekde la venko de la revolucio en 1978 ene de la revoluciuloj esti du frontoj: islama respubliko kaj islama regado. Ajatollaho Ĥomejni emis al respubliko kaj pro tio ke li estis tre potenca kaj lia sekvantaro estis la plej multo, kredantoj al la islama regado ne sukcesis ion fari kaj ili silenteme atendis favoras oportunan okazon. Post la morto de Ajatollaho Ĥomejni elektiĝis Ali Ĥamenei kiel la gvidanto de la islama revolucio. Ĥamenei heredis postenon al kiu li devis sin pruvi ĉar lia antaŭulo estis tre influhava kun vasta potenco, do li devus krei siajn apostolojn kaj tiel pli kaj pli kolektiĝis ĉirkaŭ li ĝuste tiuj apogantoj de "islama regado" kiu laŭ sia teorio devas gvidi la ŝafojn al favora paŝtejo kaj ke la plimulto estas nesciantoj kaj "religiaj scienculoj" taskas decidi kaj gvidi ilin al "la rekta vojo de la kredantoj". Tiel estis ke s-ro Ĥamenei pli kaj pli malproksimiĝis de la apostoloj de sia antaŭulo kaj kreskis lia propra apostolaro, li donis pli kaj pli da eblecoj al "Revolucia Gardantara Armeo" (RGA) kaj la generaloj de RGA okupis iom post iom pli da postenoj en la registaro. Senoficigaj postenoj pli grasiĝis ol elektitaj kaj tiel "respublika flanko" pli kaj pli maldikiĝis. Elektiĝo de Mohammad Ĥatami en 1997 estis amara evento al la fronto de islama regado ĉar Ĥatami estis defendanto de la respublika fronto kaj ĝuste pro tio okazis ardaj konfliktoj dum la prezidenteco de Ĥatami kiu estis kaj daŭre estas pli ŝatata de la irana popolo ol s-ro Ĥamenei kaj tion kompreneble la kontraŭa fronto neniel povas toleri ... .
En junio 2005 tiam kiam Ĥatami finis sian duan periodon de sia prezidenteco kaj laŭ la leĝo devus forlasi la postenon aperis ornamita "kontraŭ difekta" Ahmadineĵad - eksRGAano- kiu po 3 jaroj estis urbestro de Tehrano kaj monĵetadis al malriĉaj kvartaloj de Tehrano sen fari ion bazan laboron aŭ planon rilate la urbo mem. Dum 3 jaroj li malrekte aĉetis la malriĉulojn de Tehrano laŭ la granda antaŭ planita projekto kiun hodiaŭ oni povas rimarki.
Ahmadineĵad estis "elektita" kiel prezidento kaj tiel komenciĝis nova erao kiu estis laŭ la kordeziro de s-ro Ĥamenei. Ahmadineĵad estis idealo de Ĥamenei kiu plenumis liajn planojn kaj tiel la prezidento fariĝis pura sklavo de la gvidanto dum la antaŭaj neniam estis tiel.
Finfine venis tempo post 4 jaroj por balotado kaj laŭ la leĝo oni devus (re)elekti la prezidenton kaj tiel aperis problemoj. Komence sin anoncis Mohammad Ĥatami sed "oni" avertis lin ke li ne havos bonan sorton(!?) insistante la kandidatiĝon do li rezignis kaj poste aperis Mir Hosejn Musavi.
Kiu estas Mir Hosejn Musavi?
Li estis ĉefministro ekde 1980 ĝis 1998, tre favorata kaj subtenata de Ajatollaho Ĥomejni sed konfliktita kun Ali Ĥamenei la tiama prezidento. Musavi kaj Ĥamenei dum sia kolegado havis profundajn konfliktojn kaj ĉiam s-ro Ĥomejni subtenis al Musavi. Post la forpaso de Ĥomejni kaj ŝanĝo de la konstitucio kaj elektiĝo de Ĥamenei, Musavi forlasis ĉiujn postenojn registarajn kaj laŭnome fojfoje aperis kiel ano de la konsilio de la gvidanto sed tio estas nur kiel prestiĝo. Li okupiĝis pri sia arta hobio desegnado kaj urboplanado sed la respublika fronto premis lin sin anonci kiel kandidato "ĉar la respubliko flanko estas en danĝero". Kaj finfine Mir Hosejn jam decidis kaj sin anoncis "ĉar sentis danĝerojn al la lando" kaj ke "la mensogistoj kaj palmistoj regas la ŝtaton" ...
Estis klara ke Ĥamenei ne toleros Musavion pro antaŭa sperto sed oficiale ne eblis bari lin. Musavi estis/as sufiĉe bonfama pro sia laboro kaj la popolo havas sufiĉe bonan memoron pri lia agado dum la ĉefministra funkciado.
Do la RGA-partio planis "silentan puĉon" kontraŭ la balotado kaj tiel aperis "miraklo" ke Ahmadineĵad estis reelektita dum la granda plimulto ne voĉdonis al li!
Oni sukcsis puĉi kotraŭ la popolo kaj malliberigi respublikon lasante finan punkton al ĝi kaj tiel komenciĝas la epoko de la islama regado en Irano sed ĉu irana popolo toleros? Estas fortaj duboj, la historio ne memoras ke iu puĉo longe daŭris.


PS: estas miraklo ke mi nun povas retumi ĉar preskaŭ ĉiuj ttt-ejoj estas flitritaj kaj ne eblas ion malferi en interreto ...