En tiu letero kuŝis eta eltiraĵo el la korespondado de la Teatra Revuo :

« F. de l’ O. :
Nepardonindaj estas la konduto de R. kaj M. Ni ja informis ilin, almaniginte vian klaŭzaron.
Kun salutoj. »

Tion s-ro Firmin Rikardo ĵus legis, kiam lia oficeja pordo malfermiĝis, kaj envenis s-ro Armand Moncharmin. Mane li tenis kopion similan al tiu, kiun ricevis lia kolego. Ili rigardis unu la alian kaj ekridegis.

"Daŭras la ŝerco, sed ĝi ne estas ridiga", diris s-ro Rikardo.
"Kion do tio signifas ?" demandis s-ro Moncharmin. "Ĉu ili opinias, ke ni konsentos lasi libera unu loĝion, ĉar iam ili estris la operejon ?"

Nek unu nek la alia dubis, ke tiu duobla letero estas la rezulto de farsa kunlaboro inter la antaŭuloj.

"Mi tute ne emas lasi min plu trompi !" asertis F. Rikardo.
"Tio ja ne estas ofendo !" rimarkis A. Moncharmin.
"Nu, fakte, kion ili volas ? Ĉu loĝion por tiu ĉi-vespero ?"

S-ro Rikardo ordonis al sia sekretario, ke li sendu bileton por la unua loĝio n-ro 5 al la sinjoroj Debienne kaj Poligny, se ĝi ne estas jam fordonita lue.

Ĝi estis libera, kaj la bileton oni sendis. S-ro Debienne loĝis ĉe la angulo de la strato Scribe kun la bulvardo des Capucines*, kaj s-ro Poligny sur la strato Auber**. Ambaŭ leteroj de la fantomo de l’ operejo estis poŝte sendititaj de bulvardo de Capucines : tion rimarkis Moncharmin post la rigardado de la kovertoj.

"Nu ! Vi certe komprenas nun !" diris Rikardo.

Ili levis la ŝultrojn kaj bedaŭris, ke uloj en tiu aĝo ankoraŭ plezuriĝas per tiaj stultaj ludoj.

"Tamen ili povus esti afablaj !" diris Moncharmin. "Ĉu vi legis, kiel ili traktas nin, rilate al la madamoj Karlota kaj Sorelli, kaj la eta Jammes ?"
"Nu, tiuj uloj malsanas pro ĵaluzo!… Pensu nur, ke ili eĉ elspezis monon pro tiu anonco en la Teatra Revuo!... Ĉu ili ne plu havas ion ajn por fari ?"
"Ŝajnas, ke ili multe interesiĝas pri la eta Kristina Daae !" plu diris Moncharmin.
"Vi ja bone scias kiel mi, ke oni ŝin taksas ĉastulino", respondis Rikardo.
"Certaj personoj tiel scias ja kie akiri bonfamon," respondis Moncharmin. "Ĉu mi mem ne havas tiun reputacion esti fakkonanto pri muziko ?... Mi eĉ ne konas la diferencon inter G-kaj F-kleoj !
"Trankviliĝu ! Neniam vi havis tian renomon !" asertis Rikardo.

Post tio Firmin Rikardo ordonis al la pedelo, ke li enirigu la artistojn. Jam de du horoj, tiuj ĉi promenadis en la koridoro de l’ administrejo. Ili atendis, ke malfermiĝos la direktora pordo, trans kiu ili havos rendevuon kun gloro kaj mono… aŭ maldungo.

La tutan tagon la estroj pasigis kun diskutoj, interparoloj, subskriboj aŭ kontraktrompoj… Do bonvolu fidi al mi, ke tiun vesperon - la vesperon de la 25a de januaro – ambaŭ direktoroj frue enlitiĝis, lacaj pro peniga labortago kun koleroj, ruzaĵoj, admonoj, minacoj, am-aŭ malam-protestoj. Ili eĉ ne emis informiĝi en la loĝio n-ro 5, ĉu plaĉis la spektaklo al la sinjoroj Debienne kaj Poligny. De post ties foriro, oni multe laboris en la operejo : s-ro Rikardo ekplenumis kelkajn necesajn riparlaborojn sen interrompi la sinsekvon de la spektakloj.

La postan matenon s-roj Rikardo kaj Moncharmin trovis en siaj poŝtaĵoj iuflanke dankokarton de la fantomo, kiu tekstis :

"Mia kara direktoro,
dankon. Ĉarma vesperspektaklo. Daae rava. Ekzorgu pri la ĥoroj. Madamo Karlota bela, sed nur banala instrumento. Baldaŭ mi skribos al vi pro la 240 000 frankoj - precize 234 424 frankoj 70 centimoj, ĉar la sinjoroj Debienne kaj Poligny sendis al mi 6 575 frankojn 30 centimojn, tio estas mia pensio koncerne la unuajn dek tagojn de tiu ĉi jaro - iliaj privilegioj finiĝis la 10an vespere.
Via servanto,
F. de l’ O. "

Aliflanke estis letero de la s-roj Debienne kaj Poligny :

"Sinjoroj,
Ni dankas al vi pro via aminda prizorgemo, sed vi certe komprenos, ke tiu eventualaĵo reaŭdi Faŭston, kvankam tre dolĉa por la eksdirektoroj de l’ operejo, ne povos forgesigi al vi, ke ni havas neniun rajton sidi en la unua loĝio n-ro 5. Tiu ĉi ekskluzive apartenas al tiu, pri kiu ni jam interparolis, kiam ni lastan fojon relegis kun vi la klaŭzaron - la lastan alineon de l’ artikolo 63.
Bonvolu akcepti, sinjoroj, …. Ktp.Ktp."

"Ha ! Sed tiuj uloj komencas inciti min!" ekkriis Firmin Rikardo, disŝirante la leteron de la s-roj Debienne kaj Poligny.

Tiun vesperon estis ludonita la unua loĝio n-ro 5.


* Bulvardo des Capucines [kapy'sin] : unu el la kvar plej gravaj bulvardoj en Parizo.
** Bulvardo des Capucines, la stratoj Scribe [skrib] kaj Auber [o'ber] situas ne malproksime de l' operejo.



-----------------------------------------------DAŬRIGOTA-----------------------------------------------