[de]

1948
La historio de la leda poŝo


Ekde la jaro 1946 mi veturis ĉiutage 20 kilometroj
al mia gimnazio al Paderborn.
La materialo de mia poŝo estis de
'Pappmaŝe' tio estis kartonpapero.
Ĉiuj kofroj estis de tio materio.
Se estis la kofro tro peza, deŝirgxisis la mantenilo.

Do mi petis mian patrinon:
"Mi bezonas lerneja poŝo el ledo."

Tamen
? Kie ekzistas tio poŝo?

Iu tago ŝi diris:
" lasu veturi al Euskirchen apude Kolonjo,"
- mia patro estis naskita tie -
" Eble en la nigra merkato ni estis sukcesplena.
Verŝajne estas tie multekosta,
sed en monato julio estos la monoreformo,
tiam havas la mono neniun valoron."

Miaj gepatroj ŝparis iomte da 2000 'Reichsmark'

Nu do - mi veturis al Euskirchen.
Mia onklino diris fidoplene:
"Nenia problemo - mi ofte faris ĝin."

Mi memoras:
tie estis granda placo sen ruinaĵoj.
Sur la placo moviĝis du homvicoj en kontraŭa direkto.

Kiu volis aĉeti aŭ interŝanĝi
kriis laŭte, kion li havis aŭ serĉis.

Nu - mia onklino kriis mallaŭte:
" ledapoŝo - ledapoŝo"
Kaj fakte - poste iomete 5 minutoj
montris el la alia homvico ledapoŝon.

Prezo: 600 'Reichsmark'

Iomete neatendite sed feliĉe
mi ekhaltis en miaj manoj preskaŭ novan ledapoŝon.

Mia patrino nur diris:
"Nun ni havas iun tre bonon anstataŭ mono."
- ho, - kiom ŝi pravis -



Tiam mi ne povus imagi,
tiun ledapoŝon bonkvalite halti en miaj manoj 2018
- post 70 jaroj -


La poŝo estas en la kadro
foto de 1950

Mi uzis ĝin konstante 10 jaroj 1948 -1958
poste mia filino 3 jaroj 1987 - 1990
kaj ofte intertempe

Tiam ni konis la diraĵon:
'Gute Ware hält sich'
'Bona varo konserviĝas'

Tiam ni ne konis la vorton
'Wegwerfgesellschaft' - 'forĵetsocio'

- Kvankam -
La milito estas pli malbona ol forĵeti

malgranda kaj vigla memoro
el maljuna tempo


Fotoj kaj traduko de Alberto