Nuda kaj sana
En lia kapo ekzistas nova demando.
Kaj tiam havas Nino sonĝon:
Sur sia hejmplanedo estas paco.
Ne plu ekzistas militoj
ne plu ekzistas malsato.
Tiuj problemoj estas solvataj.
Nur neklare li imagas:
La homaro havas alian novan alrigardon
inter si kaj al sia planedo.
Sed ankoraŭ ekzistas malsano.
Kia kaŭzo estus nur tio?
Per tiu demando li vekiĝas.
Estas hela - kiel ĉiam -
la birdoj pepkantas - kiel ĉiam -
feliĉa sento trafluas lin.
Li ĝojas je venonta 'tago'.
Kviete li ekstaras kaj iras al la fenestro.
Agrabla estas - vivi sur tiu ĉi planedo.
Kial estas tie ĉi ĉiuj homoj sanaj?
De Leoni li scias:
Tie ĉi ne ekzistas malsanulejo.
Nina vekiĝas -
vidas sian fraton starante ĉe la fenestro.
Mallaŭte ŝi leviĝas kaj starigas sin apud li.
« Bonan matenon - mia kara frato »
Tiam ili staras tempon kviete ĉe fenstro
kaj ĝuas la kutiman etoson.
De sube vokas Leoni al matenmanĝo.
Ili salutas sin kiel kutime
per kiso sur ambaŭ vangoj.
Dum matenmanĝo diras Leon:
« Nino - mi vidas malgrandan zorgafaldon sur via frunto.
Mi supozas - vi havas denove demandon. »
« Nun do - mi havis sonĝon. »
Kaj li rakontas sian sonĝon.
« Kial vi ĉiuj estas sanaj ?
Vi diris al ni, ke vi ne havas malsanulejojn.
Sed eble vi havas temp al tempe dolorojn,
eble dentdolorojn? »
Kaj dume li pensas
je sian lastan viziton ĉe dentkuraĉisto.
Leon kaj Leoni paŭsas dum la manĝo -
ili rigardas al Nina kaj Nino.
« Ni komprenas vin - sed -
sur nia planedo neniu
havas korpajn aŭ animajn dolorojn.
Por tio ekzistas kaŭzojn.
Sed paciencigu vin -
Ni iros suben al la lago.
Tie vi ekvidos iun el la kaŭzo por nia saneco.
Cetere - Manuel kaj Manuela estos tie ankaŭ. »
« Nun - ni estas scivolema. »
diras Nina kaj Nino samtempe.
Ili ne povas imagi -
kion lago rilatas al saneco.
Sed ambaŭ jam ĝojas
revidi Manuel kaj Manuela -
kaj rideto ornamas iliajn visaĝojn.
« Nun - ne longe hezitu » diras Leon.
« la lago estas iom malproksima.
Sed vi konas intertempe
nian oportunan manieron por vojaĝi. »
Dirite - farite - Ili enmanigas
kaj ventrapide surteriĝas
sekure kaj milde
en malproksimeco al lago.
La lastan distancon ili piede iras.
« Tio estas lageto » diras Leoni
« Tie ĉi ni estas ankoraŭ solaj
kaj ni povas paroli kviete.
Sed antaŭ malgranda refreŝiĝo
estas kutime por ni.
Ĉu vi vidas tie la insuleton -
ni naĝu tien kaj reen. »
« Sed mi ne havas bankostumon - Leoni. »
« Ne gravas -
Ni naĝas ĉiam nuda en lago.
Ne zorgu - ni estas solaj.
Vi ne bezonus honti. »
Hejme Nina kaj Nino jam naĝis
ankaŭ nuda en la rivereto.
Sed tie ili estis ĉiam solaj.
Tamen ĉi tie ili havas konfidon.
Iel ajn estas tie ĉi tiel natura.
Ili iras en akvo.
La naĝado estas pli facila ol heijme.
La strukturo de la planedo estas je pli facila.
Pli malfrue volas Nino Leoni pro tio demandi.
« Nun do - kiel vi sentas? »
estas refreŝiga kaj vigla
kaj eĉ pli facila ol ĉe ni. »
« La kaŭzon mi poste parolas al vi. »
respondas Leoni.
Sed vidu - Manuel kaj Manuela ĵus alvenas. »
Ili salutas unu la alian.
Kaj kiel memkompreneble ili senvestigas.
Ili naĝas ankaŭ al insulo kaj reen.
Tiam ili eksidas sur la herbaro
kaj rigardas kviete
sur la lumo de brileta ludo de la ondoj.
« Jes » tiel komencas Leoni post paŭzo.
« Vi volas scii - kial ni ĉi tie estas tiel sana.
Manuela - ĉu vi povas diri al niaj amikoj pri tio? »
« Volonte - sed kie mi komencu? »
Du cignoj venas naĝante:
Oni povus havi la impreson
ke ankaŭ ili volas aŭskulti.
« Nun - bona » komencas Manuela,
« plej bone mi klarigas ĝin el nia vivo.
La unua kaŭzo estas:
De infaneco ni nur konas nudajn homojn.
Niaj gepatroj - geavoj - niaj parencoj -
ĉiuj estis ĉiam nur nudaj.
Ni plenkreskas tiel memkompreneble kun tio,
ke ni ne pri demandas tiun kutimecon.
Nun do - mi devas aldoni.
Nia planedo - vi dirus - havas agrablan klimaton.
La suno brilas pli milda ol ĉe vi.
Tio denove havas kaŭzon:
Nia planedo havas iom pli ol duono tero.
Ĉe ni ne ekzistas gigantajn oceanojn kiel ĉe vi.
Do - la eksteraj kondiĉoj favoras nudecon.
La dua kaŭzo estas:
Por ni estas ĉio naturo - ĉio - sen escepto
kaj al la naturo apartenas ankaŭ nia korpo.
La haŭto estas la plej granda sensorgano.
Ĝi sorbas la lumon -
reagas je varmeco je malvarmeco je al vento.
Oni povas diri:
Ni bonsentas en nia haŭto.
Ni havas bonan korpsenton.
La tria kaŭzo estas:
Ni profunde konscias:
Vivo signifas -
vivi en la fluo de la energioj.
Energioj fluas ankaŭ en la korpo.
Ekzemple:
Spirado - sangofluo - limfcirkulado -
elektraj impulsoj por la movoj.
Sed energioj fluas ĉirkaŭ la korpo.
Vi konas tiel aŭro.
Kelkaj homoj povas vidi tiujn energiojn kiel farboj.
Ĉiuj tiuj energioj atingas rekte
sur la haŭto kaj en la korpo.
Neniu vestaĵo malhelpas tiun energian fluon.
« La aŭro - pri tio mi jam aŭdis. »
opinias Nino.
« Sed la profunda kaŭzo estas »
daŭrigas Manuela
« Ĉe ni ekzistas
nur amo - neniu malamo
nur fido - neniu perforto.
Ĉiu helpas al ĉiu laŭ sia ebleco
por lia plej bona evoluo.
Neniu pliriĉigus je kostoj de aliulo evolui.
En tiu ni ne trovas kontentigon. »
Kelkaj cignoj preternaĝas.
Malrapide - tre malrapide ili naĝas.
Pripensema diras Manuela:
La penso estus ridema
ke la cignoj aŭ aliaj bestoj
ankoraŭ bezonas vestaĵojn.
Ni vivas kaj movas nin en nia natura vestâjo.
La natura vestaĵo de nia korpo estas nia haŭto. »
Estas Kvieta
Nina kaj Nino sentas sin subite
unuiĝinta
- kun siaj geamikoj
- kun la cignoj -
- kun la lago
- kun la trembrilantaj ondoj
- kun la lumo.
Varma nekonata fluo
de amo kaj varmeco
fluas tra ŝia koro
vastigas ŝian koron.
Kaj denove ili sentas:
Ĉi tie fluas la energioj pli facila
pli profundaj kaj pli belaj.
Malrapide antaŭsentas Nina kaj Nino
de kie venas la saneco de tiuj homoj.
Manuela daŭrigas
« Mi scias - mi sentas -
vi volas scii, kion tiu nia kutimo
havas sin kiajn sekvojn je nia vivo.»
« Jes - tio tre interesus nin »
diras Nina, kiu ĝis tiom silente aŭskultis.
« Halo - Nina - bone -
mi volas diri al vi.
La libera kaj malhelpa alfluo
de la universalaj energioj
donas al ni eminentan kaj bonan korpsenton.
Tiuj energioj donacas al ni belecon kaj forton.
La beleco esprimas sin
en la plej bona formo
kiu la korpo povas havi.
Vi vidos tie ĉi en granda varieco
nur belajn kaj fortajn korpojn.
Kaj plua sinsekvo estas:
O - imagu - vi estas sana kaj www.ipernity.com/doc/elbertinum/album/759394bela
kaj por... ĉiam...
tiam vi ĝojos pri via interna kaj ekstera forto.
Ĉu tio ne estas belega...? »
« Manuela - se mi aŭdas vin paroli
tiam tio ĉio estas tiel memkomprenebla. »
Kaj por la unuan fojon
ili rigardas sin konscience.
Nenio honto malhelpas inter si.
Jes - ili havas imponajn belajn brunajn
en sunlumo brilantajn korpojn
kaj de interno fortplenan kaj mildan elradion.
Kia diferenco al multaj malsanaj
senevoluantaj korpoj sur sia tero.
Kaj subite ili vidas
la skulpturojn de multaj artistoj sur sia planedo.
Ĉu havas ili ankaŭ konscience aŭ nekonscience
eternigitaj en ŝtono kaj bronco.
La artistoj certe havis internan imagon,
kion nuda korpo esti kaj esprimi povus.
Post longa - longa silento diras Nino:
« Por unuan fojon mi nun komprenas
kial mi ŝatis la nudecon.
Tio rilatas eble al mia pli frua vivo
sur aliaj planedoj.
....Sed....
kion ni nun farus
se ni revenos sur nia planedo?»
Por unuan fojon li pensis al reveno
- iom melankolie -
« Ĉe ni estas tiu speca vivo pli malfacila.
Vi jam sciu - ĉe ni ekzistas la korpa malameco...
Nia socio estas - mi preskaŭ dirus -
maskadita socio.
Esti vestita estas moda. «
« Sed - tiel ni pririgardas de ĉi tie »
daŭrigas Manuela:
« Jam ekzitas ĉe vi multajn
kuraĝajn virojn kaj virinojn,
kiuj ne plu faras tion
kion faras ĉiujn.
Ili pensas kaj sentas same kiel ni
pri la nudeco.
Kaj - jes - ni helpas ilin je nia maniero. »
« Tiu estus agrabla - Manuela.
Sed multan - multan dankon.
Ĉe vi ni ŝatus jam vivi. »
« Sed tiun vi jam faras sufiĉan tempon.
Kaj nun vi eĉ ne pensus pri reveno.
Ni ankoraŭ volas iom montri al vi.
Do - mi vidas ke Nino estas jam malkvieta.
« Na - Nino - kion vi volas scii ankoraŭ? »
« Jam la tutan tempon mi devas pensi je tio:
Vi salutis nin supre sur la pinto
en belaj longaj kostumoj.
Vi invitis nin por aĉeto de tiuj kostumoj.
Kaj ni ŝatas viajn kolorajn kostumojn.
Ĉiuj loĝantoj estis tiel vestitaj.
Mi antaŭsentas - kial -
sed bonvolu - klarigu al ni.»
« Kara Nino - kion vi pensus,
se ni salutus vin supre
dum unua renkonto
du nudoj.
Mi ne volis ŝoki vin.
Ni volis vin singarde kaj iom post iom
kun niaj kutimoj kontakti.
Nun vi pli bone komprenas nin
kaj nun ni povas vivi
kiel ni ĉiam vivas - kontenta? »
« Do - volonte - kun plezuro - »
Kaj ĉiuj libere ridetas.
Teksto kaj fotoj de Albert Jäger
Traduko per helpo de Norberto Karbe
" La plej belaj estas la homoj kiel la dio kreis - la tajloroj nur povas malhelpi. " Paul Gauguin
Sign-in to write a comment.