Panik,Panik!
Estis jam malfrue.
Subite domo tordiĝas.
K., kiu ne volis kompreni tion,
rigardas el la fenestro.
Nigraj arboj disrompiĝas.
Ino kriĉas.
Aŭtoj saltas antaŭen.
Ĉiuj kuras rapide
al la savelirejo.
Sinjoro K., en la mezo,
embarasita.
Paniko kaptas lin.
Amasoj lin timigas.
Nur for, nur for de ĉi tie!
Avertlampoj signalas histerion.
Sireno ekhurlas:
Ŝtormvento.
Kie estas la savelirejo?!
Kie estas la savelirejo?!
Savelirejo? Damne! Tio
ja ne estas savelirejo!
Ŝovado. Puŝado.
Fine ekstere.
Infanplorado.
Ekpluvas,
subite kaj draste.
Plakatoj m o l i ĝ a s.
Afiŝkolonoj s i n k a s.
Ĉiuj estas esperoj entombigitaj.
Sinjoro K., kiu neniam fidis pri si,
pensas ankoraŭ:
Vi, kiu vi neniam estos.
Ombroj, ombroj.
Paŝoj, paŝoj.
Neonlumoj. Hupado.
Sanitaraŭto, fajrobrigado.
Frida negocfervora
ordigado kaj fermado
de la vicoj.
Tro malfrue, tro malfrue.
Tio ja ne estis
savelirejo!
Sinjoro K. kuras ankoraŭ plu.
Sinjoro K., kiu neniam rajtis esti.
Sinjoro K. , kiu devojiĝis.
Sinjoro K., kiu tuj malaperos.
https://cezaroriginaloj.blogspot.de/
Sign-in to write a comment.