Christoph Meckel: Tempo (prozpoemtraduko)

Post la tempo de la pano venos la tempo de la akvo.
Tiu, kiu manĝis panon, nun povas trinki akvon.
Kaj tiu. kiu ne havis panon,
povas drinki tiom da akvo, kiom li volas.
Tiam finiĝos la tempo de la akvo.
Akvo kaj pano ne plu kunvenos
kaj estos la parolo pri la tablo, kiu unuigis la panon kaj la akvon.
Tiam la tablo estos legendo.
Neniu tablo, neniu parolo pri la tablo en la tempo de la seĝo.
Post la tempo de la seĝo venos la tempo de la planko.
Tiu, kiu sidis sur seĝo,
nun povas stari kaj iri kaj kuŝi surplanke
kaj tiu, kiu ne havis seĝon,
povas sidi sur la planko tiom longe, kiom plaĉas tiun.
Tiam la tempo de la planko finiĝos.
Planko kaj seĝo ne plu kunvenos
kaj estos la parolo pri la ĉambro, kiu unuigis la tablon kaj la seĝon.
Poste la ĉambro estos legendo.
Neniu ĉambro, neniu parolo pri la ĉambro en tempo kaj spaco.

tradukis Cezar

Christoph Meckel

Nach der Zeit des Brotes kommt die Zeit des Wassers.
Wer Brot gegessen hat, kann jetzt Wasser trinken,
und wer kein Brot gehabt hat,
kann Wasser saufen soviel er will.
Dann geht die Zeit des Wassers zu Ende.
Wasser und Brot werden nicht mehr zusammenkommen
und es ist die Rede vom Tisch, der Brot und Wasser vereinte.
Danach wird der Tisch Legende sein.
Kein Tisch, keine Rede vom Tisch in der Zeit des Stuhls.
Nach der Zeit des Stuhls kommt die Zeit des Bodens.
Wer auf dem Stuhl gesessen hat
kann jetzt stehn und gehn, auf dem Boden liegen
und wer keinen Stuhl gehabt hat
kann auf dem Boden sitzen, solang er will.
Dann geht die Zeit des Bodens zu Ende.
Boden und Stuhl werden nicht mehr zusammenkommen
und es ist die Rede vom Zimmer, das Stuhl und Boden vereinte.
Danach wird das Zimmer Legende sein.
Kein Zimmer, keine Rede vom Zimmer in Zeit und Raum.