Eli URBANOVÁ
En sonĝo nur...

En sonĝo nur
ni niajn korpojn tuŝas
tremante pro volupt',
en sonĝo nur
mi en la brakoj kuŝas,
venkito jen sen lukt'.

En sonĝo nur
ni pekas sen pudoro
regataj de pasi',
en sonĝo nur
mi tra feliĉa ploro
diradas al vi: ci!

1958
Hans-Georg Kaiser
Ĉu sonĝe nur?

Ĉu sonĝe nur
mi iom kun vi kuŝis,
en blua nokt' ĉe blua lago
apud vi?

Ĉu sonĝe nur
mi plukis por vi bluan floron
kaj donis ĝin sen vort'
al vi?

Ĉu sonĝe nur
vi kun rideto diris,
ke vi de Luno estas,
do, lunin'?

Ĉu sonĝe nur
mi sentis vian spiron
kaj vian korpon
apud mi?

Ĉu sonĝe nur
mi ne plu sciis,
ĉu vi Luneto estas,
ĉu ne tamen hom'?

Ĉu sonĝe nur
mi kisis vin honteme,
ĝis mi en viaj brakoj
pro feliĉo svenis?

Ĉu sonĝe nur
vi tenis mane bluan floron,
ĝis fine la mateno
vin forprenis?