Ingeborg Bachmann
Koncedita tempo

Venos pli duraj tagoj.
La tempo koncedita ĝis la demento
fariĝas videbla horizonte.
Baldaŭ vi devos laĉi la ŝuojn
kaj peli la hundojn reen en la aluviajn kortojn.
Ĉar la intestoj de la fiŝoj
fariĝis fridaj en la vento.
Mizere brulas la lumo de la lupinoj.
Via rigardo metas spuron en la nebulon:
la tempo koncedita ĝis la demento
fariĝas videbla en la horizonto.

Transe sinkas via amatino en la sablon,
li grimpas ĝis ŝia flirtanta hararo,
li interrrompas ŝin,
li ordonas silenti al ŝi,
li trovas ŝin mortebla
kaj preta por la adiaŭo
post ĉiu ĉirkaŭbrako.

Ne rigardu malantaŭ vin.
Laĉu viajn ŝuojn.
Pelu en la korton la hundojn.
Ĵetu la fiŝojn en la maron.
Estingu la lupinojn!

Venos pli duraj tagoj.


Ingeborg Bachmannn
Die gestundete Zeit

Es kommen härtere Tage.
Die auf Widerruf gestundete Zeit
wird sichtbar am Horizont.
Bald mußt du den Schuh schnüren
und die Hunde zurückjagen in die Marschhöfe.
Denn die Eingeweide der Fische
sind kalt geworden im Wind.
Ärmlich brennt das Licht der Lupinen.
Dein Blick spurt im Nebel:
die auf Widerruf gestundete Zeit
wird sichtbar am Horizont.

Drüben versinkt dir die Geliebte im Sand,
er steigt um ihr wehendes Haar,
er fällt ihr ins Wort,
er befiehlt ihr zu schweigen,
er findet sie sterblich
und willig dem Abschied
nach jeder Umarmung.

Sieh dich nicht um.
Schnür deinen Schuh.
Jag die Hunde zurück.
Wirf die Fische ins Meer.
Lösch die Lupinen!

Es kommen härtere Tage.